هجوم واردات غیررسمی در بازار پوشاک
به گزارش نخست نیوز ،
مهرشاد عنبری
گاهی هم یکی از هواداران خوشصدای دوربیندوست را گیر میآورند که چهار تا جمله کلیشهای بگوید و برود. اما چیزی که همیشه در سکوت مانده، صدای آنهاییست که در شلوغترین نقطه ورزشگاه، بیصدا شنیده نمیشوند.
در یک گفتوگوی کاملاً خیالی و البته کاملاً واقعی، با یکی از لیدرهای باسابقه تیمهای پایتخت همکلام شدیم ،کسی که ترجیح میدهد همچنان پشت نام مستعار لیدرباقی بماند اما صدایش از بلندترین نقطهی سکو، فریاد زده میشود
این لیدر باتجربه، با نگاهی جدی و دستی که انگار همیشه در حال هماهنگی طبل و طنین است، میگوید،
سکو فقط سکو نیست ،میدان نبرد است. البته بدون پاداش، بدون بیمه، ولی پر از مسئولیت و استرس.
به گفته او، فشارهایی که یک لیدر در طول فصل تحمل میکند، اگر روی دوش فیزیکدانان ناسا بود، شاید تا حالا از مدار زمین هم خارج شده بودند. اما متأسفانه، مردم هنوز لیدرها را یه مشت دادزن عاشق هیاهو میبینند.
در حالی که ما داریم دمای جو ورزشگاه رو کنترل میکنیم، انگار فقط صدایمان میماند
همچنین ایشان میگویند ،لیدر بودن شغل نیست، سبک زندگیست. سبکی که در آن صبحها با فریاد بوق و عصرها با داغی گلو به خانه بازمیگردی.
درآمد ما از همین سکوهاست. البته درآمد که میگم، منظورم چیزیه بین نذری و قولهایی که هیچوقت عملی نمیشن.
او اضافه میکند،
وقتی تیم میبازه، چند روز ساکت و افسردهایم، حتی باشگاه هم رومون نمیشه بریم. ولی وقتی میبره ،مثل کلهپزهای قبل از طلوع آفتاب، زودتر از همه خودمونو میرسونیم، شاید یه آپشنی، پاداشی، یه نوشابهای نصیبمون بشه.
در ادامه با نگاهی پرمعنا به خاطرات قدیم، تاکید میکند که بسیاری از ستارههای امروزی، برق و ولتاژ را اولین بار از نورافکن سکوها گرفتند،
با شعارهای ما بالا رفتن، با کفزدنهامون گل زدن، با طبل ما پرواز کردن. بعدش چی؟ حتی سلام هم نمیدن. ولی خب، ما هم بلدیم چهجوری در بازی بعدی، همون ستاره رو به حالت بیصدا دربیاریم.
این لیدر ،سکوها را قلب تپنده فوتبال میداند، جایی که اگر نباشد، بازی فقط یک تقابل بین ۲۲ نفر خسته و چند دوربین خوابآلود خواهد بود.
واقعاً بدون لیدر و تماشاچی، بازی مثل پلو بدون نمک میمونه. حالا بعضیها هم هستند که کل بازی رو از قهوهخونه تماشا میکنن، کنار قلیون و قند پهلو، با دوستانی که نه باباند نه ناباب ، اما در سایه بیشترین در آمدها را دارند .
در پایان، این لیدر باتجربه با لحن تلخ و طنزی که از خستگی برمیآید، اشارهای جدی دارد به آسیبهایی که سکوها را تهدید میکند،
گاهی یه عده میان وسط تماشاگرها که دنبال فوتبال نیستن، دنبال دعوا و دو قطبیسازیان. اینا از قبل برنامهریزیشده وارد میشن، جو رو عوض میکنن و ما رو هم زیر سوال می برند .
این گفتوگوی خیالی، شاید تنها بار باشد که صدای یک لیدر از تریبون رسانه شنیده میشود. کسی که هر روز هزاران نفر را هدایت میکند، اما خودش اغلب فراموش میشود.
وقت آن رسیده که بدانیم: روی سکو بودن، فقط فریاد زدن نیست یک جور مدیریت احساس، اتحاد و یکپارچگی است.
دیدگاهتان را بنویسید