بابک رضایی با اهالی موسیقی پیمان بست
به گزارش نخست نیوز؛ رضا نهاوندی فر_این روزها رادیو 86 ساله شد خوشنودم که در اوراق طلایی و گاهی خاکستری ! این رسانه‌ی مردمی چند دهه نقش داشته اما هرسال در چنین روزی مثل بسیاری از کارکنان این رسانه از عنوان ” جشن رادیو ” خوشنود نبودم و نیستم که دلگیرم و پر از سوال …
آقای ” خجسته ” یکی از مدیران ارشد رادیو بعد از انقلاب اسلامی در یک برنامه صبحگاهی رادیو ایران ” سوم اردیبهشت ” به مناسبت سالگرد تاسیس رادیو صحبت کرد و نکاتی را یادآور شد که نسخه هیچ‌یک از دردهای کارکنان این رسانه به‌خصوص کارکنان قراردادی و حق‌الزحمه‌ای که گردانندگان واقعی محتوایی رادیو در کشور هستند نبود و نیست! ایشان گفتند که هر صبح بر سجاده نماز برای کارکنان رادیو دعا می‌کنند ! و برای آنان آرزوی بهروزی دارند ، گرچه این عمل آقای خجسته یک حرکت عاطفی خوب و قابل‌اعتنا است اما نگفتند در دوران مسوولیت برای ساماندهی هزاران انسان باسواد ، مطلع ، عاشق ، کاربلد که در رادیوهای کشور نقش‌آفرینی می‌کنند چه کردند و از انبوه مشکلات و دردهایشان و نداشتن آینده چه تدبیری اندیشیده‌اند ؟!
در این رادیو 86 ساله در همین لحظه که صحبت می‌کنیم گویندگان ، نویسندگان ، تهیه‌کنندگان ، گزارشگران ، ویراستارانی هفتادوچندساله داریم که عمرشان را در این رسانه کهن ” پاک” باختند با رادیو پیر شده‌اند و به دلیل عشق و اعتقاد با اندک دستمزد بدون برخورداری از حداقل مزیت‌ها مثل بیمه و حقوق مکفی که کارکنان رسمی و عملا کم کار سازمان داشته و دارند بی بهره مانده اند ….
خداوکیلی رادیو را همین افراد عاشق ، سرافراز ، معتقد ، بانفوذ در دل و احساس مردم اداره کرده و می‌کنند اما امروز در کمال نیاز ناتوان در کنج خانه نشسته و چشم به معجزه دوختند که شاید … شاید … فریادرسی به دادشان برسد …!
گرچه در چند سال اخیر دکتر پیمان جبلی جوانمرد رییس خوب فعلی سازمان صداوسیما اقداماتی برای ایجاد تغییر در وضعیت رادیو به عمل‌آورده اما به دلیل ” مقاومت سیستماتیک ” در رسانه ملی و تفاوت “عیار ” ” سیما ” “صدا” !! از نگاه مسوولان غیر رسانه‌ای که از “بیرون” وارد سازمان شده و می‌شوند به دستورات این مدیر خوب آنگونه که باید جامعه عمل نمی‌پوشانند .
رادیو صفحات زرینی از بودن با مردم ، خاطره سازی و ترویج غیرت ملی، فرهنگ شفاهی و یادآوری افتخارات تاریخی ، اجتماعی و سنتی و مهمتر از همه به رخ کشیدن ثروت و اعتبار فرهنگی سرزمین مقدسمان مثل دوران دفاع مقدس را در آرشیو ارزشمند خود دارد و به همین دلیل علیرغم فرازوفرودهای سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی مردم بلندبالای سرزمینمان همچنان رفیق شفیق رادیو هستند ، از صبح تا شام پای رادیو نشسته و می‌نشینند و مصداق این شعرند.
نه من” دل‌شده” از عشق تو بیمارم و بس
کس ” ندیدم” در این شهر که بیمار تو نیست !…
خانم‌ها ، آقایان ، هموطنان ، مدیران ، مسوولان ، ” رادیو” فقط “تهران ” نیست وجود بیست‌وچند شبکه استانی که به اعتقاد نگارنده باید در فلسفه وجودی آن‌ها تجدیدنظر کرد !! یعنی بیست‌وچند رادیو عناصر فرهیخته و مهمتر عاشق حضور دارند که دلیل این ادعا را در بررسی آماری برندگان جوایز جشنواره‌های تولیدات صداوسیما از آغاز تا به امروز می‌توان پیدا کرد به زبان دیگر رادیو در کشور ما توسط کسانی اداره می‌شود و به دل مردم نفوذ می‌کند که از سفره پرنعمت ابر سازمان صداوسیما سهم اندکی دارند و امنیت شغلی و اقتصادی نداشته و ندارند ازجمله بازنشستگی که حق طبیعی هر ایرانی است .
سر آخر اینکه با همه کم مهری‌ها و فراموشی تاریخی نسبت به “رادیو “کارکنان آن چه در بخش تولید محتوا و بعضا در بخش فنی حاصل تلاش و اعتقادشان این است که می‌بینیم و اگر بر اساس اعمال مدیریت تخصصی و اسلامی توسط مدیران میانی انتقادپذیری باب شود به‌طور طبیعی تغییر الگوهای رفتاری مثل اعمال سلیقه فراقانونی از بالا به پایین منتفی خواهد بود و دیوار تبعیض بین” صدا”و”سیما” فروخواهد ریخت و توان‌افزایی غیرقابل‌تصور پیش خواهد آمد چراکه ایجاد ” تغییر ” بدون داشتن قدرت تغییر ممکن نیست و این قدرت با توان‌افزایی ایجاد می‌شود .
چه خوش گفت شهریار شعر و ادب :
باعقل آب عشق به یک جوی نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب‌وآتشم
اینجا ایران است رادیو صدای مردم ….
ما را بشنوید ….
دیدگاهتان را بنویسید