به گزارش نخست نیوز ، دکتر علی خسروشاهی_اما هنوز تابستان نیامده و قطع برق شروع شده است.
چرا مقامات میتوانند اینگونه وعده و وعید دهند! درحالیکه در زمان ادای آن همه میدانند رخ نمیدهد و چند ماه بعد هم عملا مهمل بودن آن اثبات میشود؟ چرا هیچکس عذرخواهی نمیکند؟ آیا کشور ظرفیت رفع عقلانی مسایلش را از کف داده و تنها وعده و وعید است که میتواند آرامشبخش باشد؟ شاید از همین روست که کسی مواخذه نمیشود و روند وعدههای دستنایافتنی ادامه مییابد. اینکه وقتی ناترازی برق در حال گسترش است و مسوولان این حوزه بدون امکان مانع شدن از بدتر شدن وضعیت، مدعی باشند، باید خدا را شکر کرد که مانند برخی از کشورهای دیگر نیستیم که حتما منظور کوبا و کرهشمالی و کشورهایی از این دست است، دقیقا اقدامی ضداخلاقی را به شکلی واضح و آشکار به پیش میبرند. امر اخلاقی مسوولیتپذیری است و در این مورد باید صنعت تولید برق اقتصادی شود و بازاری تا حد ممکن رقابتی، برای آن ایجاد کرد. در همه جای دنیا، وقتی شما از کالایی بیشتر مصرف میکنید تولیدکننده آن کالا به شما تخفیف بیشتر میدهد. در مورد برق هم به همین شکل است. اما در ایران هرکس بیشتر مصرف کند، مواخذه میشود. چرا؟ چون تولید برق برای تولیدکننده اقتصادی نیست. گویی تولیدکننده مجبور است برق تولید کند.
معکوس شدن ارزشها خود نشانهای از غیراخلاقی شدن این جامعه است. اگر تولید برق اقتصادی بود ما به ازای تقاضای بیشتر، تولیدکننده سود بیشتری کسب میکرد و حاضر بود ظرفیتهای تولیدش را افزایش دهد. اما دولت در ایران این صنعت را به جایی رسانده است که تولید در آن مشحون از ارزشهای کمونیستی و نادیده گرفتن سود شخصی باشد. هم تولیدکننده باید از سود شخصی بگذرد هم مصرفکننده و دستگاه مسوول حوزه بهزعم خود در حال ارسال پیامکهای به ظاهر اخلاقی در عدم مصرف برق و بعد توبیخی است. برق یک نشانه است. اگر در سطوح دیگر امر اخلاقی رعایت نمیشود، دلیل بر عدم رعایت ما نیست. باید مسوولیتپذیر بود. اگر کشور بتواند ناترازی برق را مرتفع سازد، اگر تولید و مصرف دستوری خاتمه یابد، اگر سود شخصی در تولید برق و کسب مطلوبیت در مصرف آن در جهتگیری سیاستی این حوزه مورد وثوق قرار گیرد، میتوان امید بست که کشور قادر است مسایل عدیدهای را که امروز با آن دست به گریبان است، مرتفع سازد. برق تنها یک نشانه است.
دیدگاهتان را بنویسید