به گزارش نخست نیوز, پس از سقوط موسولینی و هیتلر ، و انزوای حکومت فرانکو در اسپانیا ، شرکای بین المللی رژیم فرانکو را بر آن داشت تا دیپلماسی فوتبال را به عنوان راه اصلی از انزوای بین المللی دنبال نماید .
حکومت فرانکو ،از فوتبال به عنوان ابزاری برای مشروعیت بخشیدن به رژیم سیاسیش در خارج از مرزها به عنوان تلاشی برای پایان دادن به انزوای اسپانیا که پس از جنگ جهانی دوم از آن رنج می برد استفاده کرد .
ورزش فوتبال ، *موثرترین وسیله ارتباطی در دنیای مدرن است که ارتباط مکتوب و مستقیم با میلیاردها نفر در سراسر جهان برقرار می کند*
وجهه جهانی اسپانیا از دستاوردهای رئال مادرید آغاز شد که پیروزی هایش در پنج دوره اول جام ملتهای آروپا ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۰ باعث شد اسپانیا در صحنه جهانی دیده شود .
در زمانی که حضور بازیکنان خارجی در باشگاههای اروپا نادر بود ، رئال مادرید ، استفانو از ارژانتین ، کاناریو از برزیل ، پوشکاش از مجارستان ، سانتا ماریا از اروگوئه، ریموند کوپا از فرانسه را به خدمت گرفت .
فرانکو با حمایت از رییس فدراسیون فوتبال اسپانیا این ورزش را هسته اصلی ارتباط باسایر ملتها دانست .
از این منظر دیپلماسی فوتبال مانند هر شکلی از دیپلماسی عمومی به برقراری ارتباط ، تعامل موفقیت آمیز ، هدف و در نهایت انتقال اندیشه ، فرهنگ و تصاویر مثبت در میان کشورهاست .
استدلال می شود که حسن نیت حاصل از آن ، با ایجاد فضایی مناسب برای روابط دیپلماتیک بهتر و یا افزایش تجارت سرمایه گذاری ، منافع ملی سیاسی ، اقتصادی را در جهان گسترده تر ارتقا می دهد .
مهرشاد عنبری
دیدگاهتان را بنویسید