به گزارش نخست نیوز، چالشهای جدیدی همچون جنگهای فعال در خاورمیانه و اوکراین در کنار تهدیدهای فزاینده از سوی چین، پیچیدگیهای سیاست خارجی ایالات متحده را در دوره دوم ترامپ بیشتر خواهند کرد. سیاستهای اقتصادی و امنیتی ترامپ، روابط ایالات متحده با کشورهای دیگر را بیش از پیش تحتالشعاع قرار خواهد داد. رویکرد معاملهگرانه ترامپ در سیاست خارجی میتواند به افزایش فشار بر متحدان آمریکا و تضعیف قدرت دیپلماتیک آن در جهان منجر شود.
پیروزی دوباره دونالد ترامپ در انتخابات ریاستجمهوری، آغازگر دورهای جدید و پیچیده در سیاست خارجی ایالات متحده خواهد بود. دونالد ترامپ که به بازسازی سیاستهای دوران نخست خود علاقهمند است، بهاحتمال زیاد در مسائل مختلف به همان رویکردهای شناختهشده و آشنا بازخواهد گشت؛ از جمله تشدید جنگ تجاری با چین، بدبینی به چندجانبهگرایی و حمایت از رهبران اقتدارگرا در سطح جهانی. همچنین، دیپلماسی خاص ترامپ که عمدتاً از توییتها و تصمیمات غیرمنتظره تغذیه میشود، احتمالاً بخش عمدهای از سیاست خارجی او را شکل خواهد داد. مشاوران ترامپ معتقدند که در شرایط کنونی، سیاست «صلح از طریق قدرت» بهترین راهحل برای مواجهه با چالشهای جهانی است.
با این حال، دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ با چالشهای نوینی روبهرو خواهد بود. دو جنگ فعال در خاورمیانه و اوکراین، پیچیدگیهای جدیدی را پیش روی سیاست خارجی ایالات متحده قرار خواهد داد. دونالد ترامپ وعده داده است که پیش از بازگشت به کاخ سفید، جنگ اوکراین را پایان خواهد داد، اما هنوز جزئیات دقیقی از نحوه رسیدن به این هدف ارائه نکرده است. علاوه بر این، برنامههای او برای برقراری صلح در خاورمیانه نیز همچنان مبهم و گنگ به نظر میرسد.
چین؛ بزرگترین تهدید امنیت ملی ایالات متحده
دولت بایدن مسئولیت بسیاری از سیاستهای سختگیرانهای را که دولت ترامپ در قبال چین اتخاذ کرده بود، ادامه داده است و به نظر میرسد که در صورت بازگشت ترامپ به کاخ سفید، چین همچنان بهعنوان بزرگترین تهدید امنیت ملی ایالات متحده در نظر گرفته خواهد شد. با این حال، در برخی زمینهها و در روشهای اجرایی، ممکن است شاهد تغییراتی در سیاستهای دولت ترامپ نسبت به دوره نخست باشیم.
در دوران ریاستجمهوری دونالد ترامپ، سیاستهای او عمدتاً بر مسائل تجاری متمرکز بود. دونالد ترامپ در مصاحبهای با وال استریت ژورنال (اکتبر ۲۰۲۴) اظهار داشت که «تعرفه» برای او «زیباترین کلمه در دایرهالمعارف» است و هدف اصلیاش ادامه جنگ تجاری با چین است که از سال ۲۰۱۸ آغاز شد. کمپین انتخاباتی او به طور خاص بر کاهش وابستگی ایالات متحده به چین در تأمین کالاهای ضروری تأکید داشت. این سیاستها اگرچه در دوران بایدن ادامه یافت، اما ترامپ قصد دارد آنها را به طور قابل توجهی شدت ببخشد. دونالد ترامپ وعده داده است که تعرفههایی به میزان حداقل ۶۰ درصد بر تمامی واردات از چین وضع کند که این گامی به سوی «جدا شدن کامل» دو اقتصاد بزرگ جهان خواهد بود؛ طرحی که برخی از مشاوران نزدیک به دونالد ترامپ از آن حمایت میکنند.
این رویکرد میتواند روابط پیچیده و پرتنش ایالات متحده با چین را به شدت تیره کرده و هزینههای سنگینی را بر دوش مصرفکنندگان آمریکایی بگذارد. بسیاری از صادرکنندگان آمریکایی که به بازار چین وابستهاند، ممکن است با چالشهای جدی مواجه شوند. علاوه بر این، این سیاست تجاری تهاجمی میتواند بر روابط ایالات متحده با متحدانش نیز تأثیرات منفی بگذارد.
چین که همچنان برای رشد اقتصادی خود به صادرات وابسته است؛ احتمالاً تحت فشار تعرفههای جدید ترامپ قرار خواهد گرفت. این فشار میتواند منجر به کاهش تقاضا برای واردات تولیدی از جمله انرژی و مواد معدنی شود. چنین تغییراتی میتواند مشکلات جدی برای کشورهای همسایه ایالات متحده مانند پرو، شیلی و مکزیک و همچنین کشورهای بزرگی مانند استرالیا و عربستان سعودی که بخش قابل توجهی از صادراتشان به چین مربوط میشود، ایجاد کند. در مجموع، سیاستهای تجاری تهاجمی ترامپ در قبال چین، علاوه بر پیچیدهتر کردن روابط دو کشور، میتواند تبعات گستردهتری برای اقتصاد جهانی به همراه داشته باشد. اگر ترامپ در دوره دوم خود به اجرای این سیاستها ادامه دهد، تأثیرات آن به مراتب بیشتر و پرهزینهتر خواهد بود.
در دوره اول ریاستجمهوری دونالد ترامپ، سیاستهای تعرفهای او به امضای یک توافق تجاری میان ایالات متحده و چین انجامید که ترامپ آن را «بزرگترین توافق تجاری که تاکنون دیده شده» توصیف کرد. این توافق قرار بود صادرات کشاورزی و انرژی ایالات متحده به چین را افزایش دهد، اما در عمل بسیاری از اهداف آن تحقق نیافت. اکنون که ترامپ به فکر دوره دوم خود است، احتمال دارد تلاش کند تا این توافق یا توافقات مشابهی را دوباره به جریان بیندازد.
اگر هدف دونالد ترامپ از وضع تعرفههای سنگین، فشار آوردن به چین برای اصلاح شیوههای تجاری و اقتصادیاش باشد، سایر سیاستهای تجاری او میتواند این هدف را پیچیدهتر کند. فشار بر چین زمانی که به همان اندازه بر دوستان و متحدان ایالات متحده نیز وارد شود، میتواند تأثیرگذاری آن را کاهش دهد. ترامپ همچنین اعلام کرده است که تعرفههایی به میزان ۲۰ درصد بر سایر کشورهای جهان، از جمله اتحادیه اروپا، اعمال خواهد کرد. این تصمیم میتواند منجر به واکنشهای تلافیجویانه از سوی این کشورها شود و به نوبه خود توانایی ایالات متحده در ایجاد ائتلافهای بینالمللی برای اعمال فشار بر چین را تضعیف کند.
یکی از بزرگترین تفاوتها میان سیاستهای ترامپ و بایدن ممکن است در خصوص تایوان باشد. در جریان کمپین انتخاباتی، ترامپ بارها در مورد میزان حمایت ایالات متحده از تایوان تردیدهایی ابراز کرده است. دونالد ترامپ در مصاحبهای با بلومبرگ در ژوئیه ۲۰۲۴ تاکید کرد: «تایوان باید برای دفاع از خود به ما پول بدهد. ما هیچ فرقی با یک شرکت بیمه نداریم… تایوان هیچ چیزی به ما نمیدهد.» این دیدگاه ترامپ که بیشتر به یک رویکرد تجاری و معاملهگرانه شباهت دارد، نشان میدهد که او ممکن است به جای دیدگاه سنتی حمایت بیقید و شرط از تایوان، بر این باور باشد که تایوان باید هزینه دفاع خود را پرداخت کند.
این اظهارات ترامپ باعث شده که برخی تحلیلگران بر این باور باشند که او ممکن است به دنبال دستیابی به یک توافق جدید با تایوان باشد؛ توافقی که در آن حمایتهای نظامی ایالات متحده از تایوان در ازای پرداختهای مالی بیشتر از سوی این کشور به ایالات متحده ارائه شود. در حال حاضر، هزینههای نظامی تایوان معادل ۲.۶ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور است، و ممکن است ترامپ از تایوان بخواهد که این رقم را افزایش دهد. این پیشنهادات مشابه آن چیزی است که مشاوران امنیت ملی پیشین ترامپ مانند رابرت اوبراین و البرج کلبی، مطرح کردهاند.
منبع فرارو
دیدگاهتان را بنویسید