جای مطالبه نیست، اعتماد کنیم!
به گزارش نخست نیوز، دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی_این روز‌ها هوش مصنوعی، کلیدواژه مهم و چالشی بیشتر محافل علمی و تکنولوژیکی جهان است؛ مجموعه‌ای از سامانه‌های رایانه‌ای که قادر هستند بسیاری از فعالیت‌ها مثل استدلال کردن، تصمیم‌گیری، حل مساله و… را تا اندازه زیادی مانند انسان و در برخی مواقع حتی بهتر و دقیق‌تر از او انجام دهند. تا همین چند سال قبل، بیشتر اموری که به آن‌ها اشاره شد، فقط توسط انسان انجام می‌شد و سیستم‌های کامپیوتری در انجام آن‌ها توانایی ویژه‌ای نداشتند. اما اکنون همه‌چیز فرق کرده است. در چشم‌انداز تکنولوژیکی امروز که به‌سرعت در حال پیشرفت و تحول است، هوش مصنوعی به‌عنوان یک ابزار قدرتمند ظاهرشده است که می‌خواهد همه عادت‌های رفتاری مبتنی بر فناوری را تغییر دهد. اتکا به توانمندسازی آینده باهوش مصنوعی، ظرفیت تغییر صنایع و متحول کردن شیوه زندگی و کار‌ها را دارد. شاید بتوان هوش مصنوعی را این‌گونه توصیف کرد: «هوش مصنوعی عبارت است از مطالعه این‌که چگونه رایانه‌ها را می‌توان وادار به کارهایی کرد که در حال حاضر انسان‌ها آن‌ها را صحیح یا بهتر انجام می‌دهند» خیلی از افراد با شنیدن واژه هوش مصنوعی تصور می‌کنند، هوش مصنوعی همان ربات‌های بی‌احساسی هستند که قرار است در آینده جای انسان‌ها را بگیرند. مسوول این نوع تفکر به‌احتمال‌زیاد فیلم‌های علمی و تخیلی است اما واقعیت با آنچه تصور می‌شود تفاوت دارد. هوش مصنوعی درواقع تکنولوژی است که به نحوی قابلیت تفکر دارد. البته این قابلیت تفکر با چیزی که ما به‌عنوان تفکر انسانی می‌شناسیم تا حد زیادی تفاوت دارد، اما در حقیقت سعی دارد تا از آن تقلید کند.
توسعه، تحول و اجرای راه‌حل‌های هوش مصنوعی، نویدبخش حل مشکلات پیچیده، افزایش کارایی و هدایت نوآوری در بخش‌های مختلف است. این پدیده شگفت قرن حاضر، خبر از آینده‌ای بسیار پیچیده و درعین‌حال مدرن می‌دهد که تمام ابعاد زندگی انسان را تحت تأثیر قرار خواهد داد. در کشور ما هرچند اثرات و کارکرد‌های این امر تا حدود زیادی آشکارشده است، قطعا برای عقب نماندن از سرعت عجیب این فناوری، باید اقداماتی گسترده‌تر و با سرعت زمانی بسیار بیشتر انجام داد. چندی قبل، رهبر معظم انقلاب در نخستین دیدار اعضای هیات‌دولت چهاردهم، این چالش جدید و حیرت‌آور جهانی را این‌گونه تعبیر کردند: «امروز هوش مصنوعی با یک شتاب حیرت‌دهنده‌ای پیش می‌رود؛ یعنی انسان متحیر می‌شود از شتابی که این فناوری عجیب در دنیا پیداکرده و دارد پیش می‌رود. در مساله هوش مصنوعی، بهره‌بردار بودن امتیاز نیست؛ این فناوری، لایه‌های عمیقی دارد که باید بر آن لایه‌ها مسلط شد. آن لایه‌ها دست دیگران است. اگر شما نتوانید لایه‌های عمیق و متنوع این فناوری هوش مصنوعی را تامین کنید، فردا این‌ها یک ایستگاهی مثل آژانس اتمی درست می‌کنند برای هوش مصنوعی که اگر چنانچه به آن ایستگاه رسیدید، باید اجازه بگیرید که در فلان بخش از هوش مصنوعی استفاده کنید، در فلان بخش دیگر حق ندارید استفاده کنید!».
بدون شک این چند جمله بار معنایی سنگینی دارد و مسیری بسیار پیچیده و چالشی برای جامعه علمی و فناوری کشور ترسیم می‌کند. هوش مصنوعی و ضرورت دستیابی ایران به رتبه‌ای برتر در بین ۱۰ کشور اول جهان در این عرصه، رسالت خطیری را بر دوش جامعه علمی، دانشگاهی و نخبگانی کشور گذاشته و چالشی بسیار پیچیده و جدی برای آن‌هاست. برای رسیدن به این هدف، کشور به یک برنامه فراگیر و منسجم نیاز دارد که ضمن تولید و توسعه علم، برای بهره‌برداری عملی و کاربردی از این فناوری نیز دقت نظر ویژه‌ای داشته باشد. فقط این‌گونه می‌توانیم امیدوار باشیم که در جهان توسعه‌یافته فردا، نقش و جایگاه مهمی خواهیم داشت. فراموش نکنیم که این پدیده شگفت با همه درگیری‌هایی که ایجاد می‌کند، درعین‌حال فرصت بسیار مغتنم و مناسبی است برای توسعه جهشی و تصاعدی تا عقب‌ماندگی‌های علمی و فناوری کشور‌های درحال‌توسعه را جبران و آن‌ها را به دروازه‌های توسعه‌یافتگی نزدیک‌تر کند.
دیدگاهتان را بنویسید