فردا؛ روز انتخاب، روز سرنوشت!

به گزارش نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_ با این کار بیشترین ضربه را به کسانی می‌زنند که اگر حاضر شوند حتما به حضور آنان کمک خواهند کرد. به‌واقع، رای ندادن، رای دادن برعلیه خود است. مشروعیت زدایی از حقِ اعمالِ حاکمیت خویش بر سرنوشت خود است. قهر با صندوق، راه بستن بر امید و آرزوی خویشتن است. دور شدن از ظرفیت‌هایی است که اگر فعال شود، خود افراد بهترین و بیشترین بهره را می‌برند. امیدوارم بعد از روز بهت‌انگیز 8 تیر که کمترین میزان حضور را ثبت کرد، در 15 تیر و مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری، شاهد حضورِ اکثریت مردم در نوشتن سرونشت خویش باشیم. بدانیم که هر فرد در انتخابات بسان خشتی است در برج و باروی وطن. وقتی صف‌های رای دهندگان، انبوه شود، “بنیان مرصوص”ی شکل خواهد گرفت که همه ملک و ملت را در پناه خواهد گرفت. خداوند علی اعلا هم اینان را دوست می‌دارد چنان‌که در آیه 4 سوره شریفه صف می‌خوانیم: “اِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقاتِلُونَ فِى سَبِیلِهِ صَفّاً کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ؛ خدا کسانى را دوست دارد که صف زده درراه او جهاد مى‌کنند [و از ثابت‌قدمی] گویى بنایى پولادین و استوارند.” جهاد هم همیشه به معنای تیغ کشیدن و از دشمن پهلو دریدن نیست. امروزه در جبهه‌ای که دشمن زمین‌گیر و بی‌صدا و به قهر گرفتارشده‌مان می‌خواهد، ایستادن و گفتن و به رای آشتی کردن هم عین جهاد است. در این جهاد به مقاتله اراده او می‌رویم. این کم از جنگ تن‌ها نیست. برای تعالی وطن باید در جنگ اراده‌ها دشمن را شکست. امروز، در عرصه انتخابات، بهترین فرصت برای این جهاد ترکیبی فراهم است. به امروز و فردای وطن فکر کنیم. به احترام شهدا که همه مدیون جانفشانی شان هستیم، دستی برافشانیم برای رای دادن. این فرصت را مغتنم بشماریم تا فردای ایران و انقلاب غنی‌سازی شود. اگر غفلت کنیم، شاید چنان پشیمانی بر آرزوهای ما هجوم آورد که دست تاثر بر پیشانی زدن را هم فراموش کنیم. بیاییم و جمعه تکلیف خود را ادا کنیم و عظمت ایران را به چشم جهان بکشیم. یا علی!