ضرورتِ “فقر تکانی” از خانه و جامعه

نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_فقیر نمایی نه‌تنها به آدمی کمکی نمی‌کند که او را در افکار عمومی از سکه هم می‌اندازد. آنچه اتفاقا ارزش است، گوهری است به نامِ “عزت‌نفس” که برخی فقرا بدان مرزهای استغنا را در می‌نوردند. خداوند هم خصلتی چنین را می‌پسندد. گواهش هم‌کلام راهنمای حضرت امام صادق(ع) است که می‌فرماید:” إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَی عَبْدِهِ نِعْمَهً یُحِبُّ أَنْ یَرَی أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیْهِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُحَسِّنُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّی إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق‏؛ خداوند زیبایی و خودآرایی را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده‌ای نعمتی بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکاری کند، جلوی در حیاط خود را جاروکند، حتی روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند.” ما باید بکوشیم هم کار کنیم و هم تلاش مان را به سوی داشتن ثمره های بیشتر هدایت کنیم. نتیجه و عایدی کار را هم در زندگی خود و دیگران به اشتراک بگذاریم. هم خانه را از فقر جارو کنیم و هم جامعه را “فقرتکانی” کنیم. به گونه ای که در جامعه هم کسی احساس فقر نکند و به ابراز فقر زبان رنجه ننماید. خدا همه بندگان خود را عزیز و کریم می خواهد. هرچه که در تضاد با این خصایل باشد، در فرهنگنامه رفتاری مومنان جایی نخواهد داشت. ما هم روی برتابیم از گژتابی های رفتاری که برخی ها با فقیر نمایی بدان عادت کرده اند.