حوالی استادیوم

بی رمق و پرحاشیه مثل دربی

  نخست نیوز – دربی تهران تمام شد و در یک بازی پایاپای پرسپولیس توانست با زرنگی از تک موقعیت در چارچوبش استفاده کند و بازی را ببرد. استقلال هم تک موقعیت در چارچوبش از روی خط برگشت و باخت. به همین سادگی.

به عنوان یک بیننده عام، ما هم با اغلب کارشناسان داوری موافقیم و اعتقاد داریم وحید امیری ابتدای بازی روی مهدی قائدی مرتکب خطای پنالتی شد. احتمالا خیلی از پرسپولیسی‌های منصف و خردورز هم اشتباه اکبریان را در این صحنه تایید می‌کنند. چه بسا اگر آن پنالتی اعلام می‌شد، خیلی از مسایل تغییر می‌کرد و الان لبخند روی لب فرهاد مجیدی بود. همه اینها درست، اما این که سرمربی استقلال بعد از بازی از استوری آذری جهرمی انتقاد کند و به وزیر ارتباطات تشر بزند، علاج دردهای این تیم نیست. این رسما آدرس غلط دادن است. به خدا قسم همه آدم‌ها در این سطح حق اظهارنظر دارند. آنقدر در این مملکت دهان‌ها را بستیم و سلیقه‌ها را سرکوب کردیم که امروز هواداری یک فرد صاحب‌منصب از یک تیم فوتبال برای‌مان عجیب است. بزرگترین سیاسیون دنیا در سراسر جهان به راحتی از تیم‌های محبوب‌شان هواداری می‌کنند و هیچ مشکلی هم نیست، اینجا اما وزیر و وکیل و مجری و کارشناس و بقیه محکوم به سکوتی ریاکارانه هستند. قصد دفاع از آذری جهرمی را نداریم که از قضا بسیاری از رفتارهای او هم بوی پوپولیسیم می‌دهد، اما زیبنده نیست که سرمربی ناکام بعد از شکست پشت کری‌خوانی او سنگر بگیرد. فرهاد مجیدی که این دوره بالغ‌تر و حرفه‌ای‌تر از گذشته رفتار می‌کند، ریشه‌های این شکست تلخ را باید جای دیگری جستجو کند؛ آنجا که تیمش در نیمه دوم نای راه رفتن نداشت و بعد از گل پرسپولیس، عملا قاقیه را باخته بود. استقلال سه بازی پیاپی است که برابر پیکان، ذوب‌آهن و پرسپولیس امتیازات کلیدی را حراج می‌کند؛ چرا؟ ساختار دفاعی شلخته این تیم کی قرار است ترمیم شود؟ بر سر رشید مظاهری چه آمده که هر چه توپ به سمتش شلیک می‌شود، سر از تور در می‌آورد؟ حواس‌تان هست سه توپ آخر داخل چارچوب در دو بازی اخیر گل شده؟ وریا غفوری سست و بی‌رمق طوری آفساید را پر کرده بود که در آن فضا هلی‌کوپتر می‌توانست فرود بیاید. حواست کجاست آقای کاپیتان؟ زمانی همه به تعویض محمود فکری و حضور دانشگر در خط حمله برای سرزنی ایراد می‌گرفتند، اما حالا مجیدی همان کار را می‌کند. خب در این صورت چه نیازی به تغییر کادرفنی بود؟ دنبال رفع این عیوب باش فرهاد خان، وگرنه پیله کردن به استوری یک وزیر جنگ زرگری بیرون از زمین است.

*

باز هم کریم باقری با سرعت نور خودش را به غائله رساند و کمی هم با چاشنی خشونت همه را از هم جدا کرد. این اتفاق هفته گذشته در اصفهان هم رخ داد. وقتی تنش بین بازیکنان پرسپولیس و سپاهان اوج گرفت، این باقری بود که وارد گود شد و آنها را از هم دور نگه داشت. این وسط یک خرده‌نگرانی هم در مورد کلیشه‌ای شدن نقش باقری وجود دارد. اینکه کریم هر بار وسط دعوا باشد، کم‌کم شکوه و ابهت او را زیرسوال می‌برد. یادمان باشد کاریزما و اقتدار عرفی، کیسه‌ای نیست که بتوان بی‌حساب از آن خرج کرد. اگر چنین مداخله‌هایی هر یکی، دوسال یک بار اتفاق بیفتد، احترام کریم حفظ می‌شود، اما اینکه او هر هفته وسط جنگ باشد، برای خودش هم خوب نیست. به‌علاوه یک درصد باید احتمال داد که یک بار در فضای پر از خشم و هیجان مناقشه، یک بازیکن جوان اسیر احساسات شود و رودرروی خود کریم بایستد. در این صورت آبی ریخته خواهد شد که دیگر جمع‌کردنی نیست. امیدواریم باقری مراقب برند خودش باشد و اندازه را نگه دارد.