برگزاری آزمون عکاسی و فیلمسازی انجمن سینمای جوانان ، مشهد
به گزارش نخست نیوز ، فائزه شاهمنصوری_ گاهی این تفاوتها در ظاهر کوچکاند : خرید هدیه برای یکی و بیتوجهی به دیگری ، تحسین مداوم یکی از فرزندان و نادیده گرفتن تلاشهای دیگری . اما همین رفتارهای بهظاهر ساده ، میتواند آثار عمیق و بلندمدتی بر روان فرزندان بگذارد.
فرزندی که احساس میکند “کمتر دوستداشته میشود” ، بهمرور دچار احساس بیارزشی ، خشم فروخورده و اضطراب مزمن میشود. او ممکن است در تمام عمر خود با حس ناخوشایند “کافی نبودن” دستوپنجه نرم کند. این حس میتواند به شکل اعتمادبهنفس پایین، مشکلات در رابطه با دیگران ، یا حتی افسردگی و حسادتهای بیمارگونه بروز کند.
از سوی دیگر ، فرزندی که بیشتر موردتوجه یا محبت قرار میگیرد نیز آسیب میبیند. او ممکن است دچار نخوت ، توقع بالا از دیگران ، یا وابستگی شدید به تایید بیرونی شود. در بزرگسالی ، چنین فردی اغلب تحمل ناکامی یا انتقاد را ندارد و ممکن است روابط سالمی را تجربه نکند.
بدتر از همه، تبعیض بین فرزندان ، روابط میان آنها را هم مخدوش میکند. بسیاری از رقابتهای ناسالم، حسادتها و دلخوریهای طولانیمدت بین خواهر و برادرها، ریشه در رفتارهای ناعادلانه والدین دارد.
نکته مهم این است که تبعیض همیشه آشکار نیست؛ گاهی فقط با یک نگاه، یک مقایسه ساده یا یک جمله ناخواسته مثل «کاش مثل خواهرت بودی !» هم میتوان دل کودکی را شکست. والدین باید آگاه باشند که عدالت عاطفی، پایه شکلگیری احساس امنیت و عزتنفس در فرزندان است.
فرزندانی که در خانواده با عشق ، احترام و توجه برابر بزرگ میشوند ، نهتنها حس ارزشمندی بالاتری دارند، بلکه روابط بین فردی بهتری در بزرگسالی شکل میدهند.
والدین باید بیاموزند که تفاوتهای طبیعی بین فرزندان را ببینند ، اما بههیچوجه اجازه ندهند تفاوت به تبعیض تبدیل شود.
دیدگاهتان را بنویسید