مبادلات مرزنشینی از جمله کولبری و ملوانی (ته لنجی) در نواحی مرزی از جمله راههای کسب درآمد و تامین معیشت مرزنشینان است اما طی سالهای اخیر عدم تمکن مالی مرزنشینان و آشنایی ناکافی آنان به قوانین و مقررات مرزنشینی باعث شده تا از یک طرف منافع مرزنشینان از این طریق تامین نشده و از طرفی دیگر جریانهای سازمان یافته قاچاق کالا از این معافیت و تسهیلات مبادلات مرزی مرتبط با مرزنشینان، سوء استفاده و سود سرشاری را کسب کنند.
با وجود آنکه بزرگترین مزیت استانهای مرزی، تبدیل شدن به پایانه صادراتی است اما در طول سالهای گذشته آنطور که باید از این ظرفیت مطلوب و ارزشمند در جهت تامین بازار فروش تولیدات استفاده نشده بود تا اینکه دولت سیزدهم با درک اهمیت مناطق مرزی و تاکید بر حفظ معیشت ساکنان مرزنشین، بهمن ماه سال ۱۴۰۰ برنامه ملی تقویت کسبوکار، معیشت مرزنشینان و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق مرزی را به تصویب رساند.
مصوبهای که به پیشنهاد ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در هیات دولت مطرح شده بود. در حالی که تا قبل از تصویب این برنامه، اعتبارات و تسهیلات دولت در مناطق مرزنشین به دلیل عدم برنامهریزی صحیح و مشخص و نظارتهای ناقص، آنطور که باید جامعه هدف را پوشش نمیداد و مشکلات اقتصادی نیز معیشت مرزنشینان را دچار مشکل کرده بود.
اواخر سال ۱۰۴۱ لایحه ساماندهی و نظارت بر تجارت مرزی (کولبری و ملوانی) و ایجاد اشتغال پایدار مرزنشینان با قید دو فوریت به مجلس شورای اسلامی ارسال شد تا از این طریق بستر تقویت اقتصاد مرز، تامین معیشت مرزنشینان، مدیریت واردات کالا، کاهش قاچاق کالا و ارز، رونق گردشگری مناطق مرزی و ایجاد اشتغال پایدار مرزنشینان با رعایت ملاحظات امنیتی، اجتماعی و اقتصادی حاکم بر مرزها فراهم شود.
قانون ساماندهی و نظارت بر تجارت مرزی (کولبری و ملوانی) و ایجاد اشتغال پایدار مرزنشینان، سرانجام در جلسه علنی ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۲ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و ۲۹ اسفند ماه سال ۱۴۰۲ توسط رئیس جمهور فقید کشورمان ابلاغ شد.
منبع ایسنا
دیدگاهتان را بنویسید