هوشیاریِ ملی بعد از” وعده صادق”

نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_ما زدیم اما نه برای کشتار و تلفات گرفتن. از خاکِ خود به خاکِ به اشغال گرفته زدیم تا بگوییم که ما را علاوه بر همت، دستِ اقتدار هم بلند است. می توانیم دشمن را از لانه اش، یقه کشان به میدان مجازات بکشانیم. این زدن، فقط یک سیلی بود برای تنبیه. برای انتقام در کلِ سرزمین اشغالی، کسی را نمی یابیم که به غبار نشسته بر پوتین سردار زاهدی و دیگر مستشاران ما بیارزد. انتقام را جور دیگری باید نوشت. جوری که خواندنش، آوارگانِ به فلسطین آمده را به جای اول برگرداند. آن روز دور نیست اما برای روزهای نزدیکِ پیشِ رو هم باید هوشیاری در میان نهاد های امنیتی ما و حساسیت در میان مردم ما لحظه افزون باشد. با همه توان بکوشیم دیوار امنیت را رفیع تر و قطور تر کنیم. نگذاریم منفذی از نظر دور بماند که چشمانِ نا محرم استکبار و صهیونیسم بتواند از میان آن این سوی دیوار را دید بزند و فرزندان ما را نشانه بگیرد. ما از نفوذی ها کم ضربه نخورده ایم. باید همه حواس مان به این موضوع باشد. برای شکارِ نفوذی هم جای دور نباید رفت. نفوذی را باید در میان خودی ها جستجو کرد. در نزدیکترین حلقه دوستان. همان ها که می شنوند حرف ها را. آشنایند با کدها و نشانه ها. آنان در خیابان نیستند در خانه خود ما هستند. شبیهِ خودما اما صد درجه تندتر و به ظاهر انقلابی تر. تمرکز مان را بر این حوزه بگذاریم. تجربه هم کم نداریم در این عرصه. پنجه اقتدار نهاد های امنیتی ما تا اکنون کم یقه نگرفته است از کسانی که در میان خودما، تندتر از همه مان حتی محور بحث بوده اند. این بار اما باید با حساسیتی افزون تر به این مقوله پرداخت که دست و بازوی دشمن نه در لباس دیگران که از آستین خودی های مان در می اید. مراقب باشیم.