هر روز خبری از بهبود وضع اقتصادی کشور مخابره می شود

دوگانگی موج میزند .

نخست نیوز _ سعید کوشافر ،دولت مردان دائم از بهبود اوضاع سخن می گویند، از حق نگذریم چند ماهی هم هست که قیمت دلار نوسان نداشته، اما مردم نتایج این ثبات قیمت ارز را در سفره های خود احساس نمی کنند.

هر روز که سراغ بقالی و میوه فروشی و خیاطی و لوازم تحریر وسایر ملزومات زندگی می روند با قیمت های جدیدی مواجه می شوند، یعنی گران تر از چند روز ، هفته یا ماه قبل شده است .

آمار هم تورم را بیش از 46درصد نشان میدهد، یعنی دولت با این همه تلاش و خوش خبری هنوز نتوانسته برای اولین فاکتور شعار سال که توسط مقام معظم رهبری اعلام شده، یعنی مهار تورم کاری انجام دهد، بنابراین مردم اینگونه برداشت میکنند که  تلاش های دولتمردان هیج اثری نداشته .

از دیگرسو فعالان اقتصادی معتعقدند زمانی که ارتباط بانکی با جهان برقرار نشود ، عضویت در منطقه ای هیج سودی ندارد هم چنان باید با کیف مملو از دلار برای خرید اقدام کنند و مانند قاچاقچیان پول فروش کالای صادراتی را در چمدان به کشور بیاورند.

بماند که دولت همین دلاری را که صادرکنندگان  با جان کندن وارد کشور کرده اند با  چه قیمت از آنها می خرد.

تولید تابستانی بدون برق است و تولید زمستانی بدون گاز ، باید هفته ای یک روز غیر از جمعه را هم تعطیل کنند، اگر به دلیل آلودگی هوا ،نبود گاز یا برق به طور کامل تعطیل نشود.

وزیر امور خارجه از پیام های مثبت آمریکا به ایران سخن می گوید، اما چندی بعد آمریکایی ها تکذیب می کنند ،اروپایی ها هم برای تحریم ایران برنامه می ریزند.

تروتیکای اروپایی پایان برخی تحریم های تسلیحاتی ایران را قبول نمیکند و معتقداست در این صورت جنگ اوکراین را نمی توان به راحتی جمع کرد .

ونزوئلا به دوستی با ایران پشت پا می زند و سایر کشور ها هم که در بریکس  چشم به یاری آنها دوخته ایم  در کنار پرزیدنت آمریکا عکس یادگاری می گیرند.

دشمنان ایران در کشور های همسایه برای ایران فتنه می کنند و قصد دارند هر طور شده پای ایران را به جنگی باز کنند که حکم مرگ و زندگی برای شاهرگ حیاتی اقتصاد کشور دارد.

دولت مردان از تولیدات فراوان فرهنگی و رشد 100درصدی سخن می گویند، از فرهنگ سازی،از بهبود کیفی تولیدات هنری و طرح های که برای جذب هنرمندان و هنرجویان دارند سخن به میان می آورند، اما بسیاری از چهره های شناخته شده دنیای هنر معتقدند که خانه نشین شده اند ، پاسپورتشان توقیف است یا برای صدور مجوز با مشکل روبرو هستند .

از دیگر سو برای امری که کاملا فرهنگی است و نیاز به فرهنگ سازی دارد، صد ها سال در خون و رگ خانواده ایرانی جاری و ساری بوده، قانون جزایی تصویب می شود و برای آن جریمه های سنگین و زندان تصویب میکنند.

انگار یک جوری دوگانگی در حرف عمل موج می زند، تفاوتی مانند حقیقت و واقعیت فقر و تبعیض همچنان پا برجاس و فقط مصادیق اش از دولتی به دولتی دیگر تغییر می کند.

چشمانم را می بندم و به روزهای فکر می کنم که همه چیز واقعیت داشت ، روزهای که پارتی بازی برای حضور در میدان جنک بود ،جوانان که برای شهادت از هم سبقت می گرفتند، روز های دفاع مقدس چقدر زود راه شهدا را گم کردیم.