نخست نیوز : دلیل اش هم این است که ما بیشتر از خود ما میشناسد و نسبت به ظرفیتهای ما واقفتر و برای فعال کردن آن تواناتر است. آیه را که پذیرفتیم، سخنِ رسول اعظم الهی را در معرفی علی(ع) به ولایت را هم چنان خواهیم پذیرفت که از علی را دوست داشتن به “تنها علی را دوست داشتن” برسیم. چه چنانکه استاد صفائی حائری(ره) در کتاب پرارج غدیر میگوید،” هر کس با هر مشربى و عقیدهاى، مىتواند دوستدار على باشد. در علی، علم و عشق، تدبیر و شمشیر، حریت و عبودیت، نجواى دل و آتش سخن، زمزمهى شب و فریاد روز، قدرت و عزت و تواضع و ذلت، نرمش و آشنایى و خشونت و پایدارى، در على اینهمه هست و اینهمه به خاطر حق است و براى اوست و این است که همه او دوستداشتنی است و حتى دشمنش در دلشیفته اوست و مخالفش در پنهان شیداى او. ” این دوست داشتن، چاره کار نیست. چاره کار را باید در ولایت على جست، در” نه على را دوست داشتن که فقط على را دوست داشتن” در محبتی معرفتی و چنین است که ” ولایت على، على را سرپرست گرفتن و از هواها و حرفها و جلوهها بریدن ” معنا مییابد. معنایی فرازمینی و فرازمانی. در این امر حیاتی هم میان مردمان حاضر در غدیر خم و آنانی که در هزارههای بعد زاده میشوند، فرقی نیست. هرکس میخواهد به رستگاری برسد باید به این ولایت به همان صراحتی لبیک بگوید و بیعت کند که در پاسخ به” أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ؟”،” قَالُوا بَلَى” گفتیم. باری، غدیرِ علی، ادامه “النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ” است که این هم در راستای قالو بلی معنا پیدا میکند. به قول استاد، این ولایت، ادامه ولایت حق است. دنباله توحید. اهل توحید هم با نفی همه اله های دروغین و بادل و دیده و دست شستن از هرچه بدی است به هرچه زیبایی است زینت مییابند.
غلامرضا بنی اسدی
دیدگاهتان را بنویسید