روز دانشجو و رسم آن سه آذر اهورایی

نخست نیوز : هم نقش یک لبه قیچی را به عهده‌دارند و هم لبه دیگر که دست براندازان است را تیزتر می‌کنند، طلبکار هم هستند! دیگران اگر به طلب عافیت، قلم می‌زنند برای ایران است، برای مردم است، برای انقلاب است. رفتار عقلانی‌شان، هزینه نمی‌تراشد که از هزینه‌ها می‌کاهد. زخم نمی‌زند که زخم‌های پیشین را هم مرهم می‌نهد. چندی پیش به نقل از مجتبی توانگر، نماینده محترم مجلس شورای اسلامی می‌خواندم که به فغان آمده و بر این قبیله خود حق پندار تاخته بود به این صراحت که،” سوپر انقلابی‌هایی که در بروز ناراحتی مردم، سرخوردگی جوانان حامی گفتمان اصیل انقلاب اسلامی و اتفاقات این روزها سهیم هستند و با مواضع و رفتارهای تندشان تصویری غلط و نگران‌کننده از نیروهای انقلابی و انقلاب مظلوم مردم ایران و آینده کشور طراحی کرده‌اند و اتفاقا باید پاسخگوی این شرایط باشند، بازهم باکمال پررویی چماق حذف و تهمت به دست گرفته‌اند.” انگار کارنامه خود را عملکرد دیگران فرض می‌کنند و می‌خواهند نمره رفوزگی خود را به اسم دیگران ثبت کنند. این نماینده مجلس، اسم‌ها را هم احصا کرده است اما من اسم نمی‌برم. مهم‌تر از اسم‌ها رسمی است که بنا می‌نهند. رسم‌ها می‌مانند اما اسم‌ها می‌روند. چنان‌که در روز دانشجو، همین 16 آذر تاریخی هم‌اسم‌ها رفتند اما رسم ماندگار شد. رسم حق‌خواهی دانشجو که بسان یک کتاب، میان این قشر دست‌به‌دست می‌شود و هرسال بازخوانی می‌شود. امیدواریم امسال چنان بخوانند که آن سه خون در جوشش خواندند. فلش‌ها را به سمت دشمن اصلی ببرند که خون آن سه آذر اهورایی بر ذمه اوست. به سوپر انقلابی‌ها کاری نداشته باشند. به‌عنوان جوانان فهیم انقلاب، به فرداهای موفقیت وطن فکر کنند. اعتراض را جوری بنویسند که تندترین افراد هم نتواند آن را اغتشاش بخواند. اعتراض، نشان بالندگی جامعه است اما اغتشاش، ترجمه‌اش می‌شود سقوط اخلاق و قانون مداری. مباد که چنین تصویری از دانشجو و دانشگاه در اذهان بدبین‌ترین افراد هم نقش ببندد.