سروده‌ای که رهبر انقلاب در آستانه وعده صادق خواندند
به گزارش نخست نیوز برندسازی در اقتصاد کوپنی معنا ندارد
محمدحسین روشنک -رییس کانون کارآفرینان خراسان رضوی
سال‌ها از طرح ایده‌های «ساخت برند» و «تولید بدون کارخانه یا تولید قراردادی» گذشته، در تمام این مدت اگرچه اهمیت تولید بدون کارخانه یا تولید قراردادی برای بسیاری در بخش‌های دولتی و خصوصی ناشناخته بوده و فقط با اندک استقبالی در حوزه کشاورزی تحت عنوان تولید قراردادی توسط بخش دولتی رو‌برو گردید، ولی در دیگر بخش‌ها به‌خصوص صنعت، معدن و… این عدم شناخت و استقبال از طرف مدیران دولتی همچنان ادامه دارد.
لیکن «برند» و «برندسازی» از همان ابتدا با استقبال همگان مواجه و جمع زیادی تحت عنوان استاد توجیه و آموزش برند در این حوزه فعال شدند؛ لذا همه در بخش خصوصی و دولتی وجود برند و برندسازی را یک امتیاز بزرگ برای بنگاه‌های اقتصادی شناختند و دوره‌های آموزشی و توجیهی و همایش‌های بسیاری در تمام کشور در موضوع برند شکل گرفت؛ که رسمی‌ترین و با برنامه‌ترین آن همایش برند توسط دبیرخانه انجمن مدیران صنایع خراسان رضوی است که در این مورد از سوی استانداری ماموریت داشته و بسیار موفق عمل نموده است.
شاید سوال شود برندینگ و یا همان نام تجاری که ابتدا با استقبال گسترده به‌ویژه در حوزه کالا مواجه بوده چرا گسترش لازم را پیدا نکرده است؟
پاسخ این سؤال در نوشتار قدری دشوار است، تریبونی می‌خواهد که در آن فریاد زده و گفته شود؛ اما «قلم» خلاصه می‌نویسد، مشخص است نبود نیاز به رقابت در بازار عرضه کالا، عدم نیاز به برندسازی را رقم‌زده که ادامه نیز خواهد داشت.
قدیمی‌ها به‌خوبی یادشان هست بعد از تشکیل نظام مقدس جمهوری اسلامی با برقراری سیستم کوپنی در دوره نخست‌وزیری آقای میرحسین موسوی، موضوعی به‌عنوان برند یا نام تجاری در حوزه اقتصاد، به‌ویژه کالای تولیدی ایران کاملا از بین رفت و به فراموشی سپرده شد. تا اینکه در زمان دولت سازندگی و کم‌رنگ شدن دوپینگ کوپن در اقتصاد کشور به‌خصوص حوزه تجارت داخلی و خارجی، احیای مجدد برندسازی و تولید بدون کارخانه یا تولید قراردادی احساس شد.
لذا بنده در مقاله‌ای آن را به‌عنوان دو ایده به جامعه اقتصادی کشور معرفی کردم. همان‌گونه که ذکر شد مدتی شرایط برای استقبال از برند و برندسازی بسیار عالی بود؛ اما متأسفانه با شدت گرفتن تحریم‌ها که باعث احیای مجدد سیستم کوپنی (البته بقول مثال معروف: بااینکه کوپنی خودش آمده، گفته‌اند نامش را نیاورید.) نیاز به رقابت در اقتصاد ایران بخصوص حوزه‌های تولید، تجارت، برند و برندسازی از بین رفت.
شاید سوال دیگری مطرح شود که چرا و چگونه؟
پاسخ این سؤال و بسیاری سؤالات دیگر نیز اگرچه بسیار ساده است، اما تریبون می‌خواهد، بااین‌حال اشاره‌ای کوتاه توسط «قلم»، خالی از لطف نیست.
زمانی که تمام کالا‌های تولیدی کشور مانند خودرو، فولاد، پتروشیمی، سیمان، رب گوجه فرنگی، روغن نباتی، ماکارونی، تخم‌مرغ، مرغ، گوشت، برنج، شوینده‌ها، خوراکی‌ها، لوازم‌خانگی، مصالح ساختمانی، لوازم‌تحریر و… در مقابل تولیدات خارجی تحت حمایت به‌ظاهر جدی دولت به نفع تولیدکننده قرار دارد، از طرف دیگر نوعی سیستم کوپنی نامحسوس با نظارت سازمان‌های مختلف ازجمله تعزیرات حکومتی و… در مقابل تولید‌کنندگان و فروشندگان قرارگرفته و قاچاقچیان حرفه‌ای شناخته و ناشناخته سهم خود را از این حمایت‌های ناشیانه دولت از بازار داخل، طلب می‌کنند.
دولتی‌ها، خصوصی‌ها، نظارتی‌ها، تولید‌کنندگان، بازاریان و به‌طورکلی همه (به‌جز مردم) سر سفره دوپینگ قیمتی نشسته‌اند، برند چه‌کاره بوده که اعلام حضور کند؟ همین امر باعث گردیده بیش از 20سال تلاش اتحادیه صادر‌کنندگان، اینجانب و به‌ویژه انجمن مدیران، در برگزاری همایش‌های «نشان تجاری (برند)» اگرچه قدری مفید لیکن کم اثر باشد؛ برندسازی نیاز به اقتصاد آزاد و رقابتی دارد که در کشور ما نیست.
دیدگاهتان را بنویسید