درک اختلال نقص توجه بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان

به گزارش نخست نیوز، پدرام خسروشاهی_ این اختلال شامل سه بخش عمده است: نقص توجه، بیش‌فعالی و رفتارهای تکانشی. کودکان مبتلابه ADHD اغلب با مشکلاتی مانند عدم تمرکز بر وظایف، بی‌قراری مداوم و واکنش‌های عجولانه مواجه هستند. علایم ADHD علایم ADHD معمولاً قبل از ۱۲ سالگی ظاهر می‌شود و می‌تواند در سنین پیش‌دبستانی نیز شناسایی شود. علایم اصلی عبارت‌اند از: – نقص توجه: دشواری در تمرکز بر جزییات، انجام تکالیف و وظایف، فراموشی کارهای روزمره. – بیش‌فعالی: تحرک زیاد، عدم توانایی در نشستن ثابت، صحبت کردن بیش‌ازحد. – رفتارهای تکانشی: پاسخ‌های سریع و بدون فکر، مشکل در انتظار نوبت. علل و عوامل مؤثر علت دقیق ADHD هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی نقش مهمی ایفا می‌کنند. همچنین، برخی از عوامل محیطی مانند مواجهه با سموم در دوران بارداری یا کودکی، مشکلات در دوران زایمان، و مصرف مواد مخدر یا دخانیات توسط مادر می‌توانند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهند. راهکارهای درمانی برای مدیریت ADHD، ترکیبی از روش‌های درمانی می‌تواند مؤثر باشد. رایج‌ترین روش‌های درمان شامل: – درمان دارویی: استفاده از داروهایی مانند محرک‌ها که می‌تواند به بهبود تمرکز و کنترل تکانش‌ها کمک کند. – درمان رفتاری: کمک به کودک در یادگیری مهارت‌های مدیریت رفتار و مقابله با چالش‌های روزمره. – مشاوره خانوادگی: والدین می‌توانند با آموزش و پشتیبانی از راهکارهای مناسب به کودکان کمک کنند تا با ADHD بهتر سازگار شوند. نکات مهم برای والدین و معلمان کودکان مبتلابه ADHD نیاز به حمایت مستمر دارند. والدین و معلمان می‌توانند با ایجاد محیط‌های ساختاریافته، زمان‌بندی مناسب، و تشویق به فعالیت‌های فیزیکی و ذهنی به این کودکان کمک کنند. همچنین مهم است که این کودکان احساس اعتمادبه‌نفس و ارزشمندی را تجربه کنند. نقض توجه/بیش فعالی یک چالش است، اما با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، کودکان می‌توانند با موفقیت به سمت پیشرفت تحصیلی و اجتماعی حرکت کنند.