پل روستای زرکش زیر بار ترافیک
نخست نیوز، دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی_گذشته‌ای که پشت سر آن‌ها قرار دارد و جز خاطراتش هیچ اثری از آن باقی نمانده است و آینده‌ای که هنوز نیامده و هیچ‌کسی را از آن خبری نیست و تضمینی هم ندارد تا بدان برسد. پس باید دم را غنیمت شمرد و از لحظه‌به‌لحظه‌ی زمانی که در آن قرار داریم و فرصتی که خدای مهربان در اختیار ما قرار داده است بهره ببریم. قدر زمان حال را بدانید که گذشته برنمی‌گردد و آینده شاید هرگز نرسد و نیاید .
بی‌شک خداوندی که امروز هم ما را از خواب بیدار کرده، به ما فرصت ادامه‌ی زندگی را داده، نعمت سلامتی را به ما ارزانی داشته است خود برای ما برنامه دارد، از ما حمایت می‌کند، روزی ما را مقدر و تضمین ساخته است و با دستی که بالای همه‌ی دست‌هاست در برابر همه‌ی مشکلات و دشمنی‌ها به ما یاری می‌رساند.
پس دیگر چه باک از امواج متلاطم زندگی! باید توکل کرد و توسل داشت و با باور و یقین به سمت اهداف متعالی زندگی حرکت کرد. برخی می‌دوند، حرص می‌خورند، خود را به زمین و آسمان می‌زنند برای رسیدن به آینده‌های دوردست که نه قطعی و حتمی است و نه قرار است که اتفاق خاصی در آن رخ بدهد.
باور کنید «دوردست‌ها خبری نیست» و هر آنچه هست صرفا اکنون است پس دم را قدر بدانید و غم فردا نخورید که خدای امروز ما فردا و فرداها هم زنده است، صدای ما را می‌شنود، از غم‌های ما خبر دارد و هر جا لازم باشد ما را یاری می‌رساند و دست نوازش بر سر ما می‌کشد. برخی انسان‌ها آن‌قدر کمال‌گرا و ایدئال گرا هستند و به رویاهای بزرگ و دور خود می‌اندیشند که امروز را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند این روزهایی که در آن هستیم جزء مهم و قطعی زندگی ماست و فرداهای دوردست هرچقدر هم مهم باشد (یا حتی مهم‌تر از امروز) حتمی و قطعی نیست و معلوم نیست کدام‌یک از ما به آن می‌رسیم.
اصلا چه کسی گفته فردا مهم‌تر است؟ مگر قرار است فرداها یا دوردست‌ها چه اتفاقی بیفتد که امروز را از رونق انداخته است؟ کمی دقیق‌تر به آنچه پیرامون شماست نگاه کنید، کمی نسبت به خلقت آدمی و عدم قطعیت‌های آن بیندیشید شاید بسیاری از رفتارهای شما نیاز به اصلاح و تغییر داشته باشد.
نباید آن‌قدر مقصد (هدف) مهم، اساسی و حیاتی باشد که مسیر فراموش شود.
باور کنید گاهی خود «مسیر» می‌تواند «هدف» خیلی خوبی برای افزایش مطلوبیت و لذّت بردن از زندگی باشد. مسیری که در آن قرار داریم جزیی مهم و حیاتی از زندگی ماست پس قدر بدانید و از آن لذّت ببرید که هیچ انسانی دوبار زندگی نمی‌کند و هرگز نمی‌توان در یک رودخانه دوبار شنا کرد.
قدر دلخوشی های ساده‌ی زندگی خود را بدانید و شاکر نعمت‌های بزرگ «امنیت» و «سلامت» باشید که این نهایت شادمانی در زندگانی است.
دیدگاهتان را بنویسید