چند سوال از مریم اشرفی گودرزی!
نخست نیوز : مرقد مطهر امام هشتم ، حضرت علی ابن موسی‌الرضا (ع) در مشهد مقدس هرساله پذیرای میلیون‌ها زائرین است که از راه دور و نزدیک خود را به این شهر می‌رسانند تا ساعاتی را با یاد و نام و ذکر مناقب و فضایل این امام همام گذرانده و به آرامش درونی برسند .
چه بسیار دلدادگانی که رشته حاجت‌های خود را از راه‌های بسیار دور به ضریح این امام معصوم گره‌زده و پس از برآورده شدن ، نذورات و هدایایی را پیشکش می‌کنند.
همه این‌ها نشان از این دارد که عموم زائران امام رئوف بادل‌هایی مملو از عشق به ائمه طاهرین پای در جاده خراسان گذاشته و گاه حتی با پای پیاده رهسپار خطه خورشید می‌شوند تا جان تشنه خود را از زلال معنویت این بارگاه ، قدس سیراب نمایند .
خاطرم هست چند سال قبل یک مقام مسوول می‌گفت که تقریبا عموم ایرانیان و شیعیان و محبان ائمه هدی هرچند سال یکبار مهمان مشهد می‌شوند این یعنی یک ظرفیت بزرگ برای مسوولان این شهر ، به‌ویژه مسوولان فرهنگی در راس آن‌ها تشکیلات مقدس رضوی که به گفته احمد مروی تولیت این آستان مقدس ، هدف نمایی تمام امور در این نهاد ، ترویج فرهنگ و سبک زندگی رضوی در جامعه است .
این فرصت برای کمتر دستگاه و نهاد فرهنگی مهیا می‌شود که بتواند با تمام اقشار جامعه و در سرتاسر ایران ارتباط برقرار کند ، آن‌هم در بهترین شرایط که ساحل دست‌های دل‌های آن‌ها لنگرگاه محکمی برای پذیرش موج‌های فرهنگی و تربیتی باشد که از سیره و سلوک و فضایل ائمه طاهرین به سمت آن‌ها ارسال می‌شود. البته همین فضای مشهد مسوولیت متوالین امر را هم مضاعف می‌کند و توقع دوچندان از آن‌ها در جهت فرهنگ‌سازی می‌رود .
البته که نباید موج فرهنگ‌سازی را محدود به مشهد و محدود به برخی ایام مانند دهه پایانی صفر یا ایام دهه کرامت کرد ، همچنین نباید این تلاش در اجرای چند مراسم عمومی یا مداحی و توزیع بروشور و پوستر و سخنرانی در صحن‌ها و رواق‌ها محدود شود ، البته این‌ها لازم است و شاید بخشی از نیازهای فرهنگی را هم رفع کند و تاثیر گذاری داشته باشد ، اما باید دانست که رسانه امروز در این فضاهای محدود و کمتر اثرگذار خلاصه نمی‌شود .
رسانه اصلی امروز فضای مجازی است ، فضایی که اگرچه برخی آن را ضد فرهنگ ارزیابی می‌کنند ، اما واقعیت این است که از این ابزار می‌توان برای گشودن دریچه‌ای نو به سمت مخاطبان جدید بهره برد . البته برای این گروه مخاطب ، پخش سخنرانی و کلیپ سرود و عکس دیگر اقناع‌کننده نیست ، باید برای ارتباط این قشر زبان آن‌ها را دانست و به سلیقه آن‌ها قدم برداشت تا بتوان دل‌های پاک و مشتاق را به جذب معارف ناب و سیره و سلوک رضوی کرد.
چیزی که اکنون مغفول واقع‌شده درواقع بخش تولید محتوا است که با حرف بودجه‌های میلیاردی هم ممکن نیست و باید سراغ از اندیشه‌های نو و تازه ، روش‌های کارآمد و به‌روز افرادی رفت که علاوه بر ایمان و اعتقاد به کسب زندگی رضوی ، شیوه بیان آن را هم بلد باشند .
شاید باید اول سبک زندگی رضوی را در شایسته سازی به مقام‌های مسوول فرهنگی مشهد و آستان قدس رضوی گوشزد کرد تا درنهایت تولیدات فرهنگی آن‌ها در تولیدات رسانه‌ای خلاصه نشده و مخاطبی هم داشته باشد.
نویسنده:سعید کوشافر
دیدگاهتان را بنویسید