نخست نیوز : هرکس بذر محبت در ضمیر و ذهن مردم بکارد، دهچندان برداشت خواهد کرد. آنچه به کشت و کار تجربه میکنیم، اشارتی است ملیح به آنچه در زندگی باید تجربه ارزش افزایی همهروزهای ما باشد. ما پیروان پیامبری هستیم که وقتی دستانش را- به گاه قنوت- در دل آسمان میزد، میخواند،” اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی حُبَّک وَ حُبَّ ما تُحِبُّه وَ حُبَّ مَن یُحِبُّکَ وَ العَمَلَ َ الَّذِی ْ یُبَلِّغُنِی اِلی حُبِّکَ وَ اجْعَل حُبَّک اَحَبَّ الاَشیاءِ اِلیَّ؛ خداوندا محبت خود را و محبت کسانی را که دوست داری و محبت کسی که تو را دوست دارد و عملی را که مرا به سوی محبتت برساند، روزی ما بفرما و محبت خود را محبوبترین چیزها نزد ما قرار بده.” رسول خدا، که اسوه حسنه برای انسانهاست، دوستی را در مسیر خدا تعریف میکند تا به ما نیز بیاموزد. این نیز رسمالخط ای است که همه اولیای خدا بدان توجه میدهند. مولا علی(ع) نیز چنین دعا میفرماید که: “اسئلک حبّک و حبّ من احببت و حبّ ما یقرّب حبّه الى حبّک؛ از تو درخواست کنم دوستى خودت و دوستى هر که را تو دوست دارى، و دوستى هر کس که دوستیش سبب نزدیک شدن به دوستى تو گردد.” یعنی جانمایه زندگی دوستی است و روح حیاتبخش دوستی هم، تنظیم خواستهها به تراز الهی است. این نیز شاخصهای است برای دولت ظهور. در آن صبح روشن و عصر زیباییها، با فراوانی محبت مواجه خواهیم شد. لبها به لبخند، گل خواهند داد. دستها پُر از گرمای محبت خواهد شد و دیدهها از آن گرمتر خواهد بود. جوری که اگر دستی بسته هم باشد، گشادگی ابروها، آبروی انسان را بیفزاید. دولت امام زمان، دولت مهر و رحمت است. دولت امن و رفاه و خلاقیت و اخلاق است. دولت شکوفا شدن استعدادها است. دولت همهگیر شدن زیباییهاست. در دایره “حبِ خداوند”. دعا کنیم -حتی بهاندازه یکنفس- زندگی در آن عصر روزی ما شود.
دیدگاهتان را بنویسید