هزینه گواهینامه رانندگی در سال ۱۴۰۴
به گزارش نخست نیوز– تبریز- لیلا_حسین‌نیا: ۱۵ فروردین، یادآور خاموشی ستاره‌ای درخشان در آسمان ادبیات ایران است. پروین اعتصامی، بانویی که با طبع لطیف و اندیشه‌ای ژرف، شعر را به ابزاری برای بیان حقیقت و عدالت بدل ساخت.
هرچند که در ۳۵ سالگی چشم از جهان فروبست، اما میراث ادبی او جاودانه شد. امروز، در سالروز درگذشتش، هنوز صدای شعرهایش در گوش تاریخ طنین‌انداز است. او نمرد، بلکه در هر واژه‌ای که از خود بر جای گذاشت، زنده ماند.
سخن از پروین اعتصامی است، کسی که به قول دکتر شفیعی‌کدکنی «با کمترین عمر و کمترین مجال برای شعر گفتن، بیشترین توفیق ممکن را در زبان فارسی، از آن خویش کرده و از این بابت، هیچ‌کدام از بزرگان قرن حاضر و حتی قرون گذشته بعد از حافظ، به پای او نمی‌ر‌سند.» (با چراغ و آینه، نشر سخن، صفحه 465)
پروین با «نشان لیاقت» دربار پهلوی چه کرد؟
پروین، 25 اسفند 1285 در تبریز به دنیا آمد. کودک بود که فارسی و انگلیسی و عربی را از پدر دانشمندش «یوسف اعتصام‌الملک» آموخت. نوجوان بود که استعداد ادبی خود را در محضر ملک‌الشعرای بهار و دهخدا به کمال رساند. در 28 سالگی، ازدواج ناموفقی تجربه کرد. به رغم این شکست عاطفی، آوازه او محیط فرهنگی ایران را فرا گرفت.
منبع فارس
دیدگاهتان را بنویسید