به گزارش نخست نیوز، مجید اعلمی _ سالانه 01/2 میلیارد تن تولید پسماندهای جامد شهری در سطح جهان تولید میشود که پیشبینی میگردد تا سال 2050 به حدود 88/3 میلیارد تن افزایش یابد. افزایش حجم پسماند چالش مهمی را در دفع پسماند به شیوهای کنترلشده و پایدار ایجاد مینماید. علیرغم تلاش برای جایگزین نمودن روشهای مختلف دفع پسماند، دفن پسماند همچنان روش اصلی دفع در کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه است. یکی از معایب این روش، تولید شیرابه است.
در صورت عدم استفاده از تصفیه مناسب، شیرابه فوق میتواند بانفوذ در لایههای خاک و رسیدن به سفرههای زیرزمینی، آب را بهشدت آلوده نموده؛ بهنحویکه این آلایندههای سمی، خطرات قابلتوجهی برای اکوسیستم و سلامت انسان به همراه داشته باشند.
دکتر بهنام باریکبین با انجام طرحی توانستهاند از این شیرابه مضر به بهترین نحو استفاده کنند.در ادامه همراه هستیم با صحبتهای ایشان در رابطه با پیل های سوختی میکروبی: پیل سوختی میکروبی (Microbial Fuel Cell =MFC) فناوری سبز جدیدی بهمنظور تولید برق و تصفیه فاضلاب است. در این سیستم انرژی شیمیایی ترکیبات آلی با استفاده از باکتریهایی که بر روی الکترودهای بر پایه کربنی رشد مینمایند و به انرژی الکتریکی تبدیل میشود. این فرآیند شامل اکسیداسیون مواد آلی در محفظه آند، انتقال الکترون به محفظه کاتد از طریق مدار خارجی و تولید آب در کاتد میباشد.
پیلهای سوختی میکروبی به اشکال مختلف ازجمله دو محفظهای و رسوبی (Sediment Microbial Fuel Cell=SMFC) بهرهبرداری میشوند. با توجه به میزان شیرابه تولیدی در شهر مشهد (حدود 140 تا 150 مترمکعب شیرابه در روز )و همچنین آلودگی آب رودخانه کشف رود به دلیل ورود فاضلابهای صنعتی که اغلب محتوی فلزات سنگین است، میتوان از این پیلهای سوختی استفاده نمود.
نتایج حاصل از این پژوهشها بیانگر عملکرد فوقالعاده این سیستمها در حذف آلایندهها و تولید برق در مقیاس آزمایشگاهی هستند؛ با توجه به ماهیت شیرابه تولیدی از مکان دفن پسماندهای شهری و وجود آلایندههای مختلف ازجمله ترکیبات مقاوم به تصفیههای متداول و قابلیت تجزیه بیولوژیکی پایین شیرابه (بر اساس سن شیرابه)، دستیابی به این مقدار از تصفیه که استانداردهای پساب خروجی را کسب نموده است میتواند آیندهای نویدبخش در حل مشکلات زیستمحیطی ناشی از شیرابه را به همراه داشته باشد.
دیدگاهتان را بنویسید