پایان هفته دهم لیگ واترپلو کشور با میزبانی درخشان مشهد
به گزارش نخست نیوز، محمدباقر عطاریانی _ با پرسه در خبرهای روزنامه‌ها با انبوهی از خبرهای نامید کننده و پر از یاس روبه‌رو می‌شویم. با دنبال کردن خبرهای آن‌طرف آب هم فقط و فقط خبرهایی رویت می‌شود که کاملا یک‌طرفه و سراسر مغرضانه و کذب است. رسانه‌های فضای اجتماعی خودمان هم که تنها دنبال سرنخ و مچ‌گیری از این‌وآن هستند. صدا و سیمای‌مان هم که عذرش خواسته است و بس! می‌ماند خبرهای محافل خانوادگی و محل کار و بازار که تماما نامید کننده هست. برخی مدیران و مسوولان هم که بجای خدمت ، دنبال امور حزبی و طرح اخبار و موضوعاتی هستند که فضای جامعه را بیشتر ملتهب می‌کند.
وعده‌هایی می‌دهند که هیچ‌گاه عملی نمی‌شود و البته دستشان نزد مردم رو شده. مجموع اخبار و حرف مردم ما در این روزها ، حرف گرانی همه کالاها و خدمات ، اختلاس ، قطعی برق و گرفتاری‌های بی‌شمار آن ، قیمت سرسام‌آور طلا و سکه ، نرخ افسارگسیخته دلار ، افزایش قیمت خودروهای داخلی ، افزایش اجاره خانه‌ها و مغازه‌ها و ناتوانی در خرید خانه است.
البته به این فهرست اخبار منفی باید به موضوعاتی ازجمله بیکاری جوانان ، ترس از ازدواج ، پرهیز از فرزند آوری ، افزایش طلاق ، مهاجرت ، اعتیاد جوانان به‌ویژه دختران ، کودکان کار ، مهاجران افغانی ، سرقت‌های خرد به‌ویژه موبایل قاپی ، معضل داروهای کمیاب و نایاب و هزینه‌های کمرشکن درمان و جراحی و ویزیت پزشکان را هم اشاره‌کنیم که در بسیاری از محافل نقل‌قول می‌شود. بحث تحصیل و دریافت هزینه از اولیا حتی در مدارس دولتی تحت عنوان مشارکت ، آلودگی هوا و محیط‌زیست ، ترافیک‌های عذاب‌آور در شهرهای بزرگ ، خودروهای داخلی بدون کیفیت را هم می‌توان در خبرهای منفی لحاظ کرد که تمامی ندارد.
حالا دیدید که خبرهای منفی بر خبرهای مثبت غالب هست و کمتر خبر خوبی را شاهد هستیم. علت چیست؟آیا مردم ما طالب اخبار منفی هستند و علاقه به این نوع اخبار دارند؟آیا برای جلب‌توجه و خودشیرینی ، دنبال کننده و پیگیر چنین خبرهایی هستند؟آیا رویداد خوب نداریم و به خاطر لجبازی با مدیران و نارضایتی از آن‌ها ، اخبار منفی را منتشر می‌کنند؟ انصافا مردم دیگر کشورها و یا همین کشورهای نزدیک و همسایه ما هم از چنین اخباری رنج می‌برند؟اگر باعث‌وبانی این خبرها را به تحریم ربط دهیم باید اذعان کرد که عزیزان مسوول توجیه خوبی پیداکرده‌اند!! به‌راستی برای اینکه حال مردم ما خوب شود چه باید کرد؟ از کجا باید شروع کرد؟ چرا کسی دنبال خوب کردن حال مردم نیست؟ مگر مردم چه می‌خواهند؟ می‌دانید مردم چه می‌خواهند؟ اصلا بین مردم هستید؟آیا می‌دانید مردم به‌جز رفاه و آرامش دنبال چیز دیگری نیستند؟ نگارنده که به جوابی نرسید اما امیدوارم مدیران ما کمی به خود بیایند و حداقل بخش کوچکی از انرژی خود را صرف اموری کنند که حال مردممان خوب شود. ان شاالله.
دیدگاهتان را بنویسید