حضورِ مردم معجزه آفرین است

به گزارش نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_میخواستم بگم سوری ها اسلحشون رو زمین گذاشتن حاجی ولی اسراییل یادش رفت … این پستی است که بزرگواری برای من فروارد کرده است و به لطف خواسته است تا نظرم را بنویسم.

به اطاعت چنین قلم بر کاغذ بردم که ؛ سلام‌علیکم. سوریه وقتی اسلحه‌اش دستش بود هم اسراییل با انواع تسلیحات به آن حمله می‌کرد. بگذریم از اشغال جولان در نیم‌قرن پیش.

همین روزهای حاکمیت بشار، با جنگنده بمب‌افکن‌هایش هر جا را که می‌خواست شخم می‌زد. سرداران ما و کنسولگری ما را زمانی زد که اسلحه دست شان بود. اس 300 و به گمانم اس 400 هم داشتند اما هیچگاه به سمت پرنده‌های رژیم صهیونیستی نشانه نرفتند. اسلحه دستشان بود اما اراده‌ای در سر نداشتند.

نوشتم که حاکمیت سوریه مردم را نداشت. مردم که باشند، صهیونیست‌ها که عددی نیستند، آمریکا با همه قدرتش در برابر یک کشور کوچک که مردم با حاکمیت همراه‌اند کم می‌آورد. ویتنام در ذهنمان هست هنوز اما وقتی مردم راه خود را جدا کنند، از بمب اتم هم کاری ساخته نیست.

مگر شوروی را نگه داشت که دیگران بدان امید بندند؟ متاسفانه در سوریه وقتی هم که اسلحه به دست داشتند، مردم را به جبهه دشمن رانده بودند. میان وضعیت سوریه و ایرانِ مردمی تفاوت از زمین تا آسمان است. این را دشمن هم می‌داند اما برای دستکاری در اذهان عمومی و مشابهت‌سازی با سوریه هزار جور طراحی می‌کند. اما درباره کنایه به دکتر پزشکیان باید گفت : جمله رییس‌جمهور شرطیه است. اگر زمین بگذارد ، زمین می‌گذاریم.

معنای دیگر آن این است که: چون دستش است ما هم‌دست به ماشه‌ایم. بزند ، می‌زنیم. ما هیچ‌وقت آغازکننده جنگ نبودیم و نیستیم اما از آن هراس هم نداریم. بدانیم معجزه الهی در حضور و پشتیبانی مردم است. آنان که باشند هر دشمنی شکستنی است. نباشند، گربه هم برای ما ادای شیر درمی‌آورد. حواسمان به مردم باشد.