درسی که باید از اخراج کارلوس گاریدو آموخته شود

به گزارش نخست نیوز، اگر واقع بینانه بخواهیم به نزول فوتبال ایران نظربیافکنیم، همیشه نمی توان به عواملی همچون فدراسیون ، سازمان لیگ ، ویا هیأت ‌های فوتبال تهران و شهرستانها متمایل شد  هرچند این عوامل اجرایی در نوع برنامه ریزی و استراتژی های نهایی بی گناه نیستند .
این بار با تعبیر و یا رویکرد دیگری باید به علت ضعف فوتبال ایران نگریست تا شاید اصحاب قدرت و تصمیم گیران نهایی و تأیید کنند گان ، خط و مشی سازمانها در نوع نگرش خود در انتخاب و انتصاب مدیران ارشد تجدید نظر بعمل آورند و در این رهگذر شاهد حفظ دارایی ها و حذف واسطه ها که مهمترین آفت فوتبال کشور محسوب می شوند ، باشیم .
اخراج کارلوس گاریدو سرمربی پرسپولیس بعد از چهار شکست تا هفته سیزدهم ، بهانه ای بود که یکی از ضعف های عمده فوتبال کشور را مورد بررسی و تحقیق قرار دهیم .
قطعا انتخاب این مربی مستقیما از سوی مدیرعامل باشگاه صورت نگرفته ، بلکه عواملی برای حضور این مربی در این باشگاه نقش تأثیر گذاری ایفا کردند.  که منجر به نتایج حاصله و همچنین حیف و میل دارایی ها  و مهمتر از همه پایین آوردن درجه اعتبار فوتبال این باشگاه  ، در لیگ ۱۴۰۳ و همچنین نخبه گان آسیا شده است .
راه رفته درست نبوده و اصراری به اجرای اینگونه انتخابها و انتصاب‌ها نداشته باشید .
قدرت تصمیم گیری برای انتخاب یک مدیر عامل مهمترین اهرمی است که عوامل قدرت باید نسبت به آنها توجه و دقت نظر بیشتری داشته باشند تا منبعد شاهد خسران مشابهی در اینگونه سیاست گذاری ها نباشند.
تفکرات جناحی و سیاسی مهمترین  اهرم انتخاب یک مدیرعامل ورزشی کشور است و چون برای انتخاب مدیرعامل ، قاعده و الگوریتمی وجود ندارد در نتیجه اهرم های اصلی به نزدیکترین گزینه خود متوصل شده وبه  ضریب آزمون و خطا روی می آورند و همه این تدابیر منتهی به رکود فوتبال  می شود و بعد  از شکست و  تصمیمات غلط با هزاران توجیه فرافکنی می کنند .
توجه به افکار عمومی که نقش مستقیم در حمایت تیم ها دارند می تواند یکی از ابزارهای مهم برای انتخاب شایسته مدیران باشگاهها باشد .
معرفی چند گزینه و به شورا گزاردن اسامی آنها در کانالهای مختلف ارتباطی ، یکی از  محوری ترین شیوه  انتخاب اصلح ،  برای صدارت باشگاهها می باشد که همواره نادیده گرفته می شود .
مهرشاد عنبری