تسلیت قالیباف برای درگذشت ژاله علو
به گزارش نخست نیوز، دوومیدانی مبتنی بر مهارت‌های دویدن، پرش و پرتاب ها می‌شود.
در تعریف این رشته، پرشها از ارکان اصلی ۲۴ ماده دوومیدانی بشمار می آیند .
در همه کشورها به منظور کسب مدال بیشتر از فعالیت حرفه ای هیچ رشته ای بازنمانده اند بلکه به تمام رشته های با پتانسیل موجود اهتمام می ورزند و در زیر ساخت ها جهت شناسایی و پرورش استعدادها از هیچ کوششی دریغ نمی ورزند .
بعضی مواقع با دیدن تصاویری می توان به بسیاری از ناگفته ها پی برد ، و سوال کرد چرا این رشته فراگیر در کشورمان به چنین روزی افتاده است ؟
*تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل*
استادیوم شیرودی با داشتن زمین چمن و پیست تارتان ، سالهاست از توجه فدراسیون فوتبال و دو ومیدانی کاملا مهجور مانده که در مستطیل سبز آن فقط مدرسه فوتبال و در پیست آن ( جگر زلیخا ) گروهی در قالب تیم ، با اهداف گمشده زیر نظر اساتید این رشته فعالیت می کنند و عمده فعالیت آنها بیشتر در ماده های ۱۰۰ ، ۲۰۰، ۴۰۰ ، ۸۰۰ ، ۱۵۰۰ خلاصه شده است اما در بخش پرتاب ها و پرش ها با معضلات عمده روبرو هستند و هیچ زبان و یا قلمی یارای توصیف آنها را ندارد و به امان خدا سپرده شده است . به همین جهت ورزشکاران در اندک زمان ، و نبود انگیزه های سخت افزاری و حتی برنامه ریزی های دست و پا شکسته عطای این ورزش را به لقایش می بخشند و ازاین رشته متواری می شوند .
تهران مهداستعداد های بالفعل ، بالقوه است اما بخاطر عدم ابزارهای اصلی و کمک آموزشی جذابیتی برای مخاطبان این ورزش وجود ندارد و ورزشکاران این رشته سالهاست با آن دست و پنجه نرم می کنند و انگار قرار نیست کسی یا سازمانی برای احیای این رشته سرمایه گذاری و تلاش کنند .
جالبتر اینکه در طول این سالها هیچ نظارت و کنترلی و همچنین برنامه ای برای زیر ساخت های این رشته در فدراسیون دوومیدانی وجود ندارد .
یکی از بزرگان دین می گفت ، همه عناصر کارآمد موظفند در امر توسعه و تعالی ورزش بدون افراط و تفریط سرمایه گذاری و تلاش کنند .
متاسفانه وظیفه بگونه ای دیگر در گوش مسئولین تعریف شده که به یک نظام بازنگری نیازمند است .
جناب دکتر دنیا مالی ، محض رضای خدا و حسب وظیفه ذاتی و شرعی ، یکبار که شده به مجموعه شهید شیرودی تهران که در قلب پایتخت قرار گرفته از نزدیک شاهد ابزارهای قهرمانان ورزش حرفه ای و آماتور و همچنین خیل عظیم مشتاقانه به آمادگی جسمانی این ورزشگاه باشید و نیز از متصدیان و مسئولین این رشته پرسش شود که اساس فعالیت تان بر اساس چه متر و معیاری صورت می گیرد که ما از آن ها غافلیم .
این رشته ۲۴ مدال در المپیک و جهانی را بهمراه دارد که سهم ایران با ابزار و مدیران حاضر این رشته …!!!! قابل تامل است .
دوومیدانی نیاز به تبین و تشریح چگونگی شناسایی استعدادها ، حفظ آنان ، تعیین اهداف و تشویق دارد .آیا این فرایند در این رشته وجود دارد ؟
این پرسشی است که متولیان این امر باید در جایگاه خود پاسخ دهند .
مهرشاد عنبری
دیدگاهتان را بنویسید