توان خرید میوه‌های بی‌کیفیت را هم ندارم ،

مرگ، بهتر از فقر و نداری است

به گزارش نخست نیوز، کولبری به دلیل نداشتن جایگاهی در قوانین کار، غیرقانونی محسوب می‌شود، به همین دلیل کولبران از حقوق و مزایای قانونی همچون بیمه تأمین اجتماعی و بازنشستگی محروم هستند. این محرومیت در حالی رخ داده که هر ساله بسیاری از آنها بر اثر سرما، سقوط از کوه یا تیراندازی نیروهای مرزی جان خود را از دست می‌دهند.

بسیاری از  کولبران تحصیلات عالیه دارند و برخی از آنها از فرزندان شهدا و جانبازان هشت سال دفاع مقدس هستند. آنها می‌گویند بیش از ۱۰ سال است که به این فعالیت مشغولیم بدون اینکه از سوی مسئولان حمایت خاصی از ما صورت بگیرد.

کولبران به اتفاق آرا، این روش امرار معاش را مناسب نمی‌دانند اما می‌گویند بخاطر اینکه مناطق مرزی غرب کشور، محدودیت های زیرساختی فراوانی دارد و صنایع و واحد‌های تولیدی مناسبی برای اشتغالزایی وجود ندارد مجبور به کولبری هستیم. از طرفی هم با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه، کشاورزی در آن ناچیز است و دامپروری هم به دلیل نبود تسهیلات و حمایت‌های دولتی نمی تواند اشتغالزایی چندانی داشته باشد بنابراین رفتن به سمت کولبری یا در نهایت مهاجرت به شهرهای دیگر  برای کسب درآمد تنها راه پیش‌روی بسیاری از  مردم در این منطقه است.

نتیجه ساماندهی بازارچه‌های مرزی را در عمل ندیدیم

برای شنیدن مطالبات کولبران از دولت جدید به سراغ آنها رفتیم. یکی از کولبران که اهل جوانرود است به ایلنا گفت: با وجود سن بالا و ابتلا به بیماری‌های ارتوپدی مانند آرتروز و داشتن تحصیلات عالی در حوزه اکوتوریسم، ناچار به کولبری هستم و بارها به دلیل سختی شرایط، مجروح شده‌ام.

این شهروند که نخواست نامش منتشر شود، درباره طرح‌های ساماندهی کولبری و بازارچه‌های مرزی که دولت به تصویب رسانده، گفت: “طرح‌هایی برای ساماندهی کولبری در نظر گرفته شده، اما تاکنون نتیجه‌ عملی مشاهده نشده است.”

وی افزود: به گفته رسانه ها طرح های برای ساماندهی کولبری از سوی مسئولان در نظر گرفته شده است هرچند تا کنون نتیجه آن را ندیده‌ایم اما بر اساس همین شنیده ها نیز از مسئولین ذیربط، فرماندار و نماینده مردم پاوه و اورامانات در مجلس تشکر می‌کنیم که مشکلات بازارچه مرزی جوانرود و قشر کارگر و کشاورزی را پیگیری می کنند، زیرا رونق گرفتن و ساماندهی بازارچه مرزی می تواند به معیشت مردم کمک ویژه ای کند.

وی معتقد است منطقه اورامانات یکی از بکرترین مناطق غرب کشور است که می تواند در زمینه توریسم حرف های بسیاری برای گفتن داشته باشد و بدون شک اگر توریسم و صنعت گردشگری در این منطقه رونق بگیرد و شکوفا شود بدون شک بسیاری از مشکلات و معضلاتی بیکاری حل خواهد شد و کمتر کسی به سمت فعالیت خطرناک و بدون پشتوانه کولبری مشغول خواهد شد.

این شهروند جوانرودی نقش رسانه ها در رونق گرفتن صنعت توریسم در این منطقه را بسیار مهم تلقی کرد و افزود: اگر رسانه ها بطور ویژه بر پتانسیل های گردشگری این منطقه تاکید داشته باشند و این منطقه زیبا را به مردم ایران و جهان معرفی کنند قطعا می توان امید داشت که این صنعت در درآمد  به حل مشکلات معیشتی مردم کمک شایانی خواهد کرد.

وی تصریح کرد: کولبری یکی از سخت‌ترین مشاغل است که علاوه بر اینکه بعنوان یک شغل ثابت به آن نگاه نمی شود بلکه خطرات بی شماری را برای فعالان آن در پی خواهد داشت که نمونه های بسیار زیادی را در طول سال شاهد هستیم و در شرایط آب و هوایی بسیار سخت کولبران مجبور به انجام این کار پر زحمت و بدون آینده هستند.

این شهروند یکی از راه های جایگزین کوتاه مدت برای کولبری را قانونی کردن این فعالیت و دادن برگ سبز به فعالین کولبری دانست و خاطر نشان کرد: اگر طرح‌های توریستی و ساماندهی بازارچه های مرزی زمان بر است مسئولان می‌توانند با قانونی کردن هرچند محدود کولبری در کوتاه مدت به معیشت کولبران کمک کنند زیرا کولبران کالاهایی را جابجا می کنند که نمونه های مشابه آن در کشور یا وجود ندارد یا بسیار کم ولی با کیفیت است، از جمله لاستیک خودرو، لوازم خانگی با کیفیت و لباس‌های تاناکورا که به علت محدود بودن و تعداد کم آنها به اقتصاد مملکت و تولیدات داخلی ضرری نیز نمی رساند.

وی در خصوص شایعات و اخبار اشتباه در خصوص حمل سلاح و محصولاتی که برای امنیت کشور خطر دارند گفت: به هیچ عنوان این ادعاها صحت ندارد و کولبران فقط به وارد کردن محصولاتی که اشاره کردم مشغول هستند و سلاح و محصولات غیر مجاز قطعا به وسیله قاچاقچیان حرفه ای وارد کشور می‌شود که خوشبختانه نیروهای مرزبانی و امنیتی اشراف کاملی بر جلوگیری از ورود این محصولات به کشور دارند و باید از این عزیزان مرزبان قدردانی کرد.

مهمترین راهکار توسعه صنعت گردشگری است

وی بسیاری از کولبران را افراد تحصیلکرده و فاقد شغل عنوان کرد و گفت: اکثر کولبران افراد شناخته شده ای هستند که حتی نیروهای مرزبانی نیز آنها را به خوبی می‌شناسند و هیچگونه سابقه بدی ندارند، و فقط شهروندان عادی هستند که برای امرار معاش خانواده شان با درآمدهای ناچیز فعالیت می کنند و بدون شک اگر مسئولان طرح های جایگزین و ساماندهی‌های لازم را انجام دهند هیچ یک از این افراد جان خود را به خطر نمی اندازند و این فعالیت را انتخاب نمی‌کنند.

وی با اشاره به انتخاب دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور کشور گفت: نه تنها مردم مناطق مرزی بلکه مردم کل کشور از رئیس جمهور تقاضا دارند که اولویت خود را درمان اقتصاد بداند و به فکر معیشت مردم و رفع مشکلات اقتصادی کشور باشد و در راستای همین اولویت، نگاه ویژه ای به مناطق مرزی خصوصا اورامانات که سرشار از پتانسیل های بی نظیر همچون گردشگری و بازارچه های مرزی است داشته باشند که به نظر من مهمترین راهکار همان توسعه صنعت گردشگری است.

طبق گفته های این شهروند جوانرودی اگر زمینه های توسعه توریسم خصوصا در بعد شناسایی و رسانه ای کردن و همچنین ایجاد زیر ساخت های گردشگری در منطقه اورامانات و از طرفی ساماندهی بازارچه های مرزی شکل بگیرد قطعا معضل بیکاری و به تبع آن فعالیت کولبری حل خواهد شد و مردم مناطق مرزی می توانند به درآمد و رفاه نسبی برسند.

فقر و بیکاری گریبانگیر بسیاری از مردم مناطق مرزی شده است

کولبر دیگری که خود را محمد صالح رضایی  معرفی می کند به ایلنا می‌گوید: ما از شهردار، فرماندار و مسئولان محلی گلایه داریم که دارند از محل فعالیت کولبران مبالغ زیادی کسب می کنند اما این مبالغ را در راستای ساماندهی کولبران و کمک به معیشت آنها خرج نمی کنند، بعنوان مثال مبالغی که برای کمک به خانوارهای یکی از محرومترین شهرستان‌های مرزی باید پرداخت کنند، هیچ موقع پرداخت نمی‌شود و در موارد بسیار نادر بصورت نیمه تمام مبالغی در حدود سالانه ۱۶۰ هزار به خانوارها و حتی خانوارهای ۵ نفره به بالا پرداخت می‌کنند که در مقابل مبالغی که در قبال تمدید کارت بازرگانی دریافت می‌کنند بسیار ناچیز است و از مسئولین ذیربط تقاضا داریم در این خصوص پیگیری های لازم را بعمل آورند.

وی ادامه داد: از طرف دیگر به دلیل دوری شهرستان ها و روستاهای مرزی از مرکز استان و نبود زیر ساخت‌های مناسب جاده‌ای به این شهرستان ها، مواد خصوصا میوه و تره بار به سختی در این مناطق یافت می شود و اگر هم این مواد وجود داشته باشد بعضاً هم بی کیفیت است و هم با قیمت های بالا در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد که این مشکلات بر معیشت خانوارهای فقیر این مناطق تاثیرات منفی زیادی می‌گذارد.

وی در پاسخ به سئوال خبرنگار ایلنا در خصوص اینکه چرا با وجود خطرات فراوان و بعضاً جانی هنوز عده زیادی از مردم مرزنشین به کولبری مشغول هستند، می‌گوید « مرگ، از فقر، نداری و فسادی  که مردم ممکن است با آن  دست و پنجه نرم  کنند بهتر است » بنابراین ما ترجیح می دهیم که در این راه جان مان را از دست بدهیم اما زندگی شرافتمندانه هرچند حداقلی را برای خانواده های مان تامین کنیم.

یک صدم از رفاه و آسایش فرزندان تان را برای بچه‌های ما هم فراهم کنید

محمد صالح می گوید بدون شک اگر شغلی ثابت و آینده دار داشته باشیم که بتوانیم  مایحتاح اولیه خانواده های مان را فراهم کنیم به هیچ عنوان به کولبری ادامه نخواهیم داد اما متاسفانه مناطق مرزی از دید مسئولان عمداً یا سهواً دور مانده است و فقر و بیکاری گریبانگیر بسیاری از مردم حتی جوانان تحصیل کرده و مجرد شده است و چاره ای جز این فعالیت مشقت بار نداریم.

این جوان مرزنشین که دارای ۳ پسر و ۴ دختر دانش آموز است، تاکید می کند که کولبران به هیچ عنوان قاچاقچی نیستند و در واقع قاچاقچی اصلی کارفرمایان با نفوذ و گردن کلفتی هستند که با مبالغ ناچیز و سوءاستفاده از موقعیت معیشتی ما بدون اینکه قانون گریبان آنها را بگیرد از کولبران بعنوان حمال و بارکش استفاده می کنند.

صالح با حسرتی که همراه با بغض فروخفته در گلویش که غرورش اجازه فوران آن به چشم هایش را نمی دهد می گوید فرزندانم را در سخت‌ترین شرایط بزرگ می‌کنم اما اجازه  نخواهم داد که به این فعالیت سخت و کشنده مشغول شوند و تنها انتظار و درخواست من از مسئولین این است، « ما که زندگی مان را در سایه بی توجهی شما  باختیم حداقل کاری کنید یک صدم رفاه و آسایشی را که برای فرزندان  شما فراهم است برای فرزندان ما هم وجود داشته باشد »

من با هفت بچه مستاجر هستم و به دلیل نبود درآمد کافی حتی توان خرید میوه های بی کیفیت را ندارم اما این عادلانه نیست کسانی که توان یک روز زندگی و مشقت های مردم مرزنشین را ندارند در بهترین شرایط زندگی کنند و از حال ما خبر نداشته باشند.

منلع ایلنا