به گزارش نخست نیوز، سید معین امامی_براین اساس، میتوان از فرهنگ مثبت و منفی یادکرد و اینگونه نیست که هر فرهنگی، ارزشی و مطلوب باشد. همین تفاوتهای میان فرهنگهاست که مساله مهم فرهنگسازی مثبت و ارزشی را در برابر فرهنگهای منفی و یا فرهنگسازیهای منفی و غیرمفید پدید آورد.
فرهنگهای متضاد
در هر جامعهای مجموعهای از آداب، رسوم، سنتها، قوانین نوشته و نانوشته و دانش عمومی و فراگیر به شکل گفتمان، وجود دارد که از آن به فرهنگ یاد میشود. هر چیزی در جامعه بشری دارای زیرمجموعهای از این امور است که به آن فرهنگ آن چیز میگویند. بارها شنیدهاید که از فرهنگ رانندگی یا شهرنشینی سخن به میان آمده و یا در رسانهها بر فرهنگسازی مصرف و یا الگوهای آن تأکید شده است. بر این اساس هر کار و چیزی دارای فرهنگ خاص است که میبایست از سوی مردم موردتوجه قرار گیرد و در رفتارها و نگرشها، خود را نشان دهد.
هنگامیکه از فرهنگسازی سخن به میان میآید، چنین برمیآید که فقدان این مسئله میتواند در جامعه آثار سویی بهجا گذارد که نیازی بهعنوان فرهنگسازی خود را بهعنوان دغدغه بر جامعه و اولیا و مسوولان آن تحمیل کرده است. چنانکه از همین اصطلاح میتوان دغدغه دیگری را نیز شناسایی و ردگیری کرد. به این معنا که یکی از مسایل و مشکلات هر جامعه وجود فرهنگهای غلط و نادرست در کنار بیفرهنگی گروهی دیگر است.
در مساله مصرف و استفاده برخی از کالا چون رایانه و یا تلفن همراه به سبب عدم شناخت کافی از ظرفیتها و امکانات مفید آن، جامعه یا نسبت به آن، فرهنگی ندارد و یا آنکه فرهنگ نادرستی را در پیشگرفته که آثار زیانبار مالی و ضد ارزشی و هنجاری بر جامعه تحمیل میکند. این در حالی است که فرهنگ مناسب و درست آن، میتواند جامعه را بهسوی تعالی و کامل سوق دهد. اینجاست که دو فرهنگ متضاد در یک جامعه رشد میکند. از سویی یک فرهنگ منفی و ضد ارزشی از مصرف یک کالا و یا خدمات در جامعه پدید میآید که میتواند از جهات متعدد جامعه را دچار بحران و فروپاشی کند و از سوی دیگر، فرهنگ مثبت و سازندهای که میتواند ارزشهای یک کالا و خدمات را نشان دهد و مسیر جامعه را بهسوی کمال، تغییر شکل و ماهیت دهد.
فرهنگسازی مثبت
اینجاست که جامعه نیاز شدید به فرهنگسازی مثبت و ارزشی را احساس میکند؛ زیرا فرهنگسازی ارزشی نهتنها یک نیاز است بلکه یک وظیفه انسانی بهعنوان خلیفه الهی در زمین میباشد و حتی میتوان گفت که چنین فرهنگسازی مصداقی از شکرگزاری و دستیابی به راهکاری برای شکر نعمت و رهایی از کفران نعمت و پیامدهای زیانبار آن است.
هر جامعهای همواره نیازمند فرهنگسازی و اصلاح دایمی در این حوزه است. از سویی با ورود هر کالا و خدمات جدید نیاز است تا فرهنگ بهرهگیری مناسب و سازنده آن شناخته شود و در مسیر کمالی و ارزشی به کار گرفته شود و از سوی دیگر نیاز است که فرهنگ نامناسب حذف شود و یا اصلاحات و تغییراتی متناسب با شرایط و نیازهای بشری در آن رخ دهد.
دیدگاهتان را بنویسید