وحدت امت واحده اسلامی

به گزارش نخست نیوز، دکتر علی خسروشاهی_ با ابتکار امام راحل (ره)، «هفته وحدت» خوانده شده است تا در این ایام پیام صلح و همبستگی در جهان اسلام پژواک یافته و با تاکید بر مشترکات دینی، فرصتی برای بیداری اسلامی، روشنگری دینی و ایجاد الفت و همدلی بین پیروان مذاهب اسلامی ایجاد شود.

دوازدهم ربیع‌الاول به روایت اهل سنت ولادت پیامبر نور و مهربانی است. کسی که بزرگترین تحول را در تاریخ بشریت ایجاد و کامل‌ترین دین را برای سعادت انسان عرضه کرد. در روایات شیعه نیز هفدهم ربیع‌الاول مصادف با ولادت پیامبر اسلام(ص) است.

وحدت، یکتایی و یک‌رنگی است و وحدت اسلامی به معنای اتحاد و همبستگی پیروان مذاهب مختلف اسلامی با تکیه بر مشترکات است تا از نفوذ و تسلط دشمنان در صفوف مسلمانان جلوگیری شود.

هفته وحدت، تنها یک نام‌ نیست و باید فراتر از یک نام‌گذاری ساده، به عنوان یک نقشه راه و الگوی حرکتی بدان نگریست. در کشور پهناور ایران هزاران سال است که اقوام کُرد، لر، فارس، آذری، ترک، بلوچ، عرب با مذاهب مختلف زندگی می‌کنند و با تمام ناملایمات و سختی‌ها در کنار هم با یکدلی و اتحاد پیش می‌روند، به گونه‌ای که دشمنان در تمام تاریخ پر تلاطم و کهن این سرزمین همواره با شکست روبه‌رو شده‌اند.

در دورانی که ظلم و بی‌عدالتی، تبعیض و فساد و جهل و نادانی بیداد می‌کرد، نبی‌ مکرم اسلام با وحدت‌آفرینی در میان مستضعفان بار سنگین رسالت الهی را بر دوش کشیده و با تحمل ناملایمات و مشکلات برای احقاق حق و عدالت و برپایی حکومت اسلامی، تلاش کرد. بی‌تردید مهم‌ترین و بزرگ‌ترین دست‌آویز مخالفان حقیقت، بحث شیعه و سنی و اختلاف میان این ۲ مذهب اسلامی است ، بنابراین لزوم حفظ وحدت میان مسلمین از جمله اموری است که همواره از سوی بزرگان و رهبران جهان اسلام مورد توجه قرار گرفته است

مقام معظم رهبری در دیدار در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشورفرمودند:

مسئله‌ی اساسی بنده، مسئله‌ی «امّت اسلامی» است. من سالها است که بر روی واژه‌ی «امّت اسلامی»، بالخصوص متعمّداً تکیه میکنم تا ما فراموش نکنیم که یک امّتیم. بله، بعضی ایرانی هستیم، بعضی عراقی هستیم، بعضی شامی هستیم و غیر‌ذلک، لکن این مرزها حقیقت «امّت اسلامی» را تغییر نمیدهد. همه‌ی سعی دشمنان اسلام این بوده است که ما را نسبت به هویّت واحده‌ای که اسمش «امّت اسلامی» است بی‌تفاوت کنند. این نمیشود که من خودم را مسلمان بدانم امّا از رنجی که یک مسلمان در میانمار یا در غزّه یا در هند یا در فلان جا میکشد، خودم را غافل بدانم؛ این امکان ندارد؛ این، خلاف تعالیم اسلامی و اصول اسلامی است. ممکن است شما، بشخصه، نتوانید یک کاری برای کمک به او انجام بدهید، امّا همدلی و همدردی یک حقیقتی است؛ این بایست وجود داشته باشد..