یک خراسانی در جمع برترین های تنیس روی میز آسیا
نخست نیوز – صیادان وال به تاکید می‌گفتند که دنبال کردن و نیزه افکندن به سمت شبح سفیدی همچون نهنگ بحر در حد انسان فانی نیست و دست زدن به چنین کاری همان و پیوستن به ابدیت همان و این چنین است که کشتی پی کواد عازم دریا شد و …
شاعری بر قایق تنهایی
نام راوی اثر اسماعیل است که در تلاطم زندگی از اندوه‌های بسیار و شادی‌های اندک گذران روزگار بر کشتی والگیری حکایت می‌کند و نام قهرمان را باید ناخدا آخاب دانست که در چنین گردابی در رویای پیروزی می‌جنگد.
درباره نویسنده
هرمان ملویل (متولد ۱۸۱۹ – درگذشتهٔ ۱۸۹۱) نویسنده‌ای اهل آمریکا بود که از دریا می‌نوشت. او از نوجوانی تجربه ملوانی را داشت و حتی در طی سفری سر از جزیره آدمخوران درآورد که بخیر گذشت اما سلسله ناکامی‌های او در کار دریانوردی و زندگی او را از عرشه به نوشتن درباره دریا سوق داد و این چنین بود که موبی دیک خلق شد. سه داستان (بارتلبی محرّر، بنیتو سرینو و بیلی‌باد بحری) نیز از دیگر نوشته‌های او هستند.
ترجمه صالح حسینی
با این ترجمه خواندنی و سرشار از زیبایی می‌توان بر کشتی ماجراجویان سوار شد و ره به دریا سپرد و قصه دریا خواند. نثر سنگین و آهنگین موبی دیک در ترجمه فارسی انعکاسی باشکوه یافته است، آنقدر که جزر و مد دریا در صفحات موبی دیک به فارسی لمس می‌شود و صدای آواز ملوان‌ها شنیدنی.
گشتی در کتاب
کس نمی‌داند چه راز نوشینی در خود دارد این اقیانوس، که تکان خوردن‌های ملایمش انگار که از جان پنهان زیرین سخن می‌گوید؛ مانند تموج‌های افسانه‌ای خاک افسس بر بالای گور یوحنای انجیل‌نویس. و شایسته این است که بر روی مزارع بحری و مرغزاران فراخ دامن آبشگون و مزارع کوزه‌گران چهار قاره، امواج دمبدم فراروند و فرود آیند و در نوسان باشند. چون اینجا کرورهاکرور سایبان و سایه در هم آمیخته‌اند و رویاهای مغروق و بی‌خوابی‌ها و تاملات، و جملگی آنچه زندگی و جان می‌نامیم، آرمیده‌اند و خواب می‌بینند و همچنان خواب می‌بینند؛ و همچون خفتگان در بستر خویش از این دنده به آن دنده می‌شوند؛ و امواج هماره غلتان را جز بی‌قراری‌شان چنین نمی‌سازد.
کتاب موبی دیک اثر هرمان ملویل با ترجمه‌ی صالح حسینی را انتشارات نیلوفر در ۷۷۶ صفحه رهسپار بازار کتاب کرده است.
جواد لگزیان
دیدگاهتان را بنویسید