نخست نیوز، محمد علی تمدن_ولی الان که آبی نیست اما ما مالکیت معنوی هریرود و یا در سرزمین سرخس نباید مالکیت معنوی این رود را به ترکمنها واگذار کنیم و آن را تجن بخوانیم در پیمان مودت ایران و شوروی هم مرز روسها ساحل راست رودخانه سرخس ذکر شده و نه هریرود و یا رود تجن، پس ما نیاییم با دست خودمان این مالکیت معنوی بر این رودخانه را به ترکمن ها واگذار کنیم و از پل خاتون تا جنگل سرخس را هم تجن بنامیم.
تعجب می کنم قبلا روسها و الان ترکمن ها این رودخانه را هریرود گفته و می نامند و از واژه تجن برای رودخانه استفاده نمی کنند و گاهی تعجب هم می کنند که چرا برخی ایرانی ها می گویند رود تجن. و جای تعجب دارد چرا باید ما علاقه داشته باشیم که این رودخانه مشترک از پل خاتون تا سرخس را تجن بنامیم اگر کمی مسامحه کنیم به خاطر اینکه رودخانه بعد از طی کردن مرز مشترک، وارد سرزمین فعلی ترکمن شده و از کنار شهر تجن هم می گذرد رود تجن بنامیم به لحاظ اتفاقاتی که بین این رود و تجن افتاده اشکالی نداشته باشد ولی دور از انصاف است که از پل خاتون تا بعد از سرخس را با افتخار رود تجن بنامیم.
گرچه قبلا هریرود از ابتدا تا انتها درقلمرو سرزمینی ایران بزرگ بوده و الان تکه تکه شده است و هم هرات و هم سرخس ترکمن و هم تجن جزئی از ایران بزرگ بوده اما لااقل در حفاظت همین بخش باقی مانده عشق و تلاش داشته باشیم و آن را هبه نکنیم.
دیدگاهتان را بنویسید