شرافتِ انسانی نیازمند ولایت نبوی

غلامرضا بنی اسدی- الگویی است که خداوند فرا راه انسان نهاده است تا با تنظیم زندگی به شیوه او، به زندگیِ حَسن برسد. لَکُم فی رَسولِ اللَّهِ أُسوَهٌ حَسَنَهٌ که در آیه 21 سوره احزاب می خوانیم، به این حقیقت اشاره دارد که خداوند حکیم، یک سرمشق اول همه صفحات کتاب زندگی انسان نوشته است تا، با تمرین، به این الگو نزدیک شویم. هر چه این نزدیکی بیشتر باشد، حسنات در رفتار ما رو به فزونی خواهد نهاد. همان حسناتی که در سبک زندگی پیامبر او را مورداحترام کافر و مسلمان قرارداد. همان مولفه های موجده که- نسبت به حفظ شان و جایگاه و اعتبار محمد بن عبدالله در کسوت محمد امین و محمد رسول- علیت مبقیه هم بود. همچنان هم عامل نگهدارنده است. عاملی که در اهل بیت(ع) نیز به شکوه و روشنی دیده می شود. اگر بخواهیم به اخلاق پیامبر توجه دهیم، به همان تعریفی خواهیم رسید که رهبر فرزانه انقلاب ارائه می‌کنند؛” خصال حمیده‌ پیغمبر یکی دو تا ده ‌تا که نیست؛ از همسر مکرّم پیغمبر درباره‌ی اخلاق پیغمبر سؤال کردند، فرمود: کانَ خُلقُهُ القُرآن؛ قرآن مجسّم، پیغمبر است.” در این قرآن مجسم است که می شود به “همه” نیکی‌ها رسید و از “همه” شرور ایمن ماند. کسانی که خود را با رفتار نبوت و امامت تنظیم کنند، به نظمی بلند، خواهند رسید که از شرور، گزند نیابد. در حقیقت، الگو گیری از معصومین ما را به ولایتشان وارد می‌کند که حصنِ حصین بندگی است. اینجاست که می‌شود ذیل “النَّبِیُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ” به شکوفایی تمام ساحتی رسید. دلیل اش هم این است که مقام عصمت نبوت و ولایت، ما را و ظرفیت‌های وجودی ما را چنان کامل می‌شناسند که برای رساندنمان به کمال، همه‌چیز را متناسب با نیاز فراهم می‌کنند. چیزی که از دیگران و حتی خود ما ساخته نیست. ما به ابعاد وجودی خود اشراف نداریم اما این حضرت رسول(ص) و امام صادق(ع) اند که بهتر و بیشتر می‌شناسند. در صراط مستقیم اشراف آنان است که می‌توان به شرافت تام و تمام انسانی رسید و در جایگاه “اشرفِ مخلوقاتِ الهی”، صاحب شانی عظیم شد…..