به گزارش نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_ یک جایی را اشتباه کردیم. حتما یک مسیری را به غلط، طی کردیم و الا نباید به اینجا میرسیدیم که جای حق و باطل، مظلوم و ظالم، شهید و جلاد عوض شود. نباید سکههای از رواج افتاده دوباره ترویج شوند و رواج یابند. ما راه را درست نیامدیم. این را راست و حسینی باید بگوییم و از نیمهراه برگردیم.
اگر درست میآمدیم، کسی که مردم دیوش میدانستند دررفتنش جشن گرفته، میخواندند: ” دیو چو بیرون رود، فرشته درآید” نباید امروز نامش به حسرت بر زبان برخیها بیاید. برخیهایی که اصلا روزگار او را تجربه نکردهاند. شاید حتی پدرانشان هم به درک آن روزگار سنشان قد ندهد. امروز اما علامت سوال جلوی یک انقلاب بگذارند. جلوی رهبران انقلاب بگذارند. فرشتهای که با رفتنِ دیو آمده بود را به اماواگر بخوانند. ما یکجاهایی اشتباه کردهایم که علفهای هرز در نگاه برخیها “گُل” انگاشته میشود. علفهایی که روزگاری با خون وجین کردیم، دوباره پشت دیوار غفلت، دارد با سراب ، آب میخورد و سراب را آب مینماید. کم نیستند کسانی که امروز گرفتار سراب ، راه به مرداب میبرند. باید اشتباهات ما را از حساب امام و انقلاب جدا کرد. امام با انقلاب ، به دنبال مجد و عظمت تاریخی ملت بود. سر درراه داشت تا ملت سربلند باشد.
جان سپر میکرد تا جهان مردم رنگ بهشت داشته باشد اما برخی از ماها که باید در این هندسه گام برمیداشتیم ، راه به خطا بردیم. حاصل رفتار ما این شده است که جابهجایی حق و باطل اتفاق افتد. چنان کردیم -این برخی از ماها- که ارزشها چنان عوض شود که عوضیهای پیشینهدار هم امروز نماد ارزش شوند.
تازه توهم فردا هم بزنند. باید تغییر کنیم. باید اصلاح مسیر کنیم- این برخی از ماها- تا با رفع ظلم از ملت ، از امام و انقلاب هم رفع ظلم و اعاده حیثیت کنیم. همین امروز هم باید این کار را بکنیم. فردا خیلی دیر است.
دیدگاهتان را بنویسید