نخست نیوز – دهه کرامت است، فصلی که انسان باید چون دهه عاشورا، زاد و توشه یک سالِ خود را بردارد. من همیشه از این دهه، تعبیر به فصل باران کردهام و معتقدم باید آنقدر بر دلها مان نور و روشنی ببارد که در فرداهای دورهم بتوانیم یک گوشه دلمان را بکاویم و به چشمه برسیم. چشمه ای که از مملکتِ جان، رفع عطش کند. دهه کرامت امسال یک اسم اضافه هم دارد به اسم انتخابات. یک روز و یک”بایستگی” که اگر با شایستگی به مقصد برسد می تواند در برکتِ دهه کرامت، توان مضاعف هم بگیرد. این هم اقتضا میکند تا “اقتضائات” دهه کرامت را به جد مورد توجه قرار دهیم و انتخابات را با ادبیات رضوی به سامان بریم. یعنی رفتار و نوشتار و گفتار و حتی ایما و اشارههای همه ما، ذیل فرهنگ رضوی تعریف شود. این را هم نامزدهای محترم و هوادارانشان بهعنوان یک “الزامِ اخلاقی” باید بدانند و “التزامِ عملی” هم داشته باشند که عین “التزام عملی به اسلام” است. وقتی امام رضا علیه السلام ، به نقل از پدران بزرگوار خویش، از قول پیامبر اکرم (ص) می فرماید:”کسی که به مرد یا زن مؤمنی تهمت زده، نسبتی ناروا یا چیزی که در او نیست به او نسبت دهد، خداوند متعال در روز قیامت او را بر کوهی از آتش نگاه خواهد داشت تا از عهده آنچه به مؤمن نسبت داده برآید، و روشن است که هیچگاه از عهده این نسبت بر نخواهد آمد.(1)” می طلبد تا مراقب زبانها باشیم و ازآنچه نا به جا بر زبان آوردهایم، با احقاق حق مظلومان، توبه کنیم. به ویژه که فضای مجازی، “دستِ کلامِ ما” را در تطاول حرمت دیگران دراز کرده است. بد می انگاریم و بد می نگاریم و شوربختانه برخی اینهمه بدی و پلشت زبانی را رنگ و لعاب ارزشی هم می زنند. مراقب زبانمان باشیم و با پرهیز از جدل به غیر احسن، از مجادلاتی که دلها را مکدر و خاطرها را پریشان میکند، دستودل بشویند چه حضرت امام رضا(ع) خطاب به جناب عبد العظیم حسنی، میفرماید: یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا یَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ ادا الْأَمَانَهِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ(2)؛ ای عبدالعظیم! سلام مرا به دوستان من برسان و به ایشان بگو که شیطان را در خودشان راه ندهند؛ و آن ها را به راستگویی و ادا امانت امر کن و به آنها دستور بده که سکوت کنند و مجادله نکنند” این هم صرفا یک گزاره اخلاقی نیست بلکه مومنانه اگر نگاه کنیم، یک “حکمِ ولایی” می تواند باشد. به ویژه که مجادلات ، حد و مرز نمی شناسد بلکه به گستره زندگی آدمها هم دامن میگستراند و همهچیز را تحت تاثیر قرار می دهد. بدانیم که اگر مراقبت نکنیم زبان را مورد نفرینِ امام قرار خواهیم گرفت که تصریح می فرمایند؛ ” فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی أَنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللَّهَ لِیُعَذِّبَه؛ من نفرین میکنم به کسی که آبرو بریزد. تعهد کردم کسی که آبروی مومنی را بریزد، در دنیا به زندگی نکبتی گرفتار شود، “وَ کَانَ فِی الْآخِرَهِ مِنَ الْخَاسِرِین؛ و در آخرت هم جزو زیانکاران باشد”.(3) باری، دهه کرامت است و فردای انتخابات در پیش، هم درست انتخاب کنیم و هم دل را بشوییم و برای فردا ها آماده شویم. فرداهایی که بر بستر کرامت، پر برکت تر باشد. ان شاالله
پانوشت:
1. عیون اخبار الرضا (ع) /ج2/ ص 28/ باب 31/ حدیث 63
2. اختصاص مفید/247
3. همان
دیدگاهتان را بنویسید