۵۰ میلیارد ریال خسارت سیل به شبکه برق سرخس خراسان
نخست نیوز، دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی _نمی‌دانم چرا تابه‌حال این ویترین را ندیده بودم یا اگر چشمم به آن خورده بود برایم اهمیت خاصی نداشت. بالای ویترین تابلویی نصب‌شده که روی آن نوشته‌شده بود: «اشیای پیداشده». دانشجویان خانم یا آقا یکی‌یکی کتاب، کارت، قلم، کیف، شارژر، کلاه، دستکش یا هر چیز دیگری را که گم‌کرده بودند در میان وسایل این ویترین جستجو می‌کردند که شاید پیدا کنند.
بعضی از آن‌ها گمشده‌ی خود را یافته و با لبخندی رضایت‌بخش ازآنجا راهی کلاس می‌شدند و تعدادی هم بعد از چنددقیقه‌ای جستجو ناامید محل را ترک می‌کردند. این صحنه را که دیدم با خودم گفتم اینجا محل اشیای گمشده‌ی افراد است یا اشیای پیداشده آن‌ها توسط دیگران؟! البته که در کارکرد آن تفاوتی هم وجود ندارد. سپس این اتفاق فکر مرا به نکته‌ای مشغول کرد.
در نگاهی کلان‌تر آدمی در زندگی خود چیزهای زیادی دارد که ممکن است از سر غفلت، سردرگمی، شلوغی و یا … گم کند و از دست بدهد و بعدا مجبور شود دنبال آن‌ها بگردد. البته معلوم نیست که دوباره بتواند آن را پیدا کند، به دست آورد یا خیر؟ به‌بیان‌دیگر آدمی در مرور زمان و به فراخور مسایل و پدیده‌های مختلف زندگی و محیطی ممکن است چیزهای زیادی را که دوست دارد و بدان‌ها تعلق‌خاطر و نیاز دارد گم کند یا از دست بدهد که گاهی باوجود همه‌ی سختی‌هایی که بخاطر فقدان آن‌ها متحمل می‌شود به دلیل گرفتاری‌های ذهنی و روحی غفلت می‌کند و حتی متوجه نبودن آن‌ها هم نمی‌شود.
نعمت‌ها و مواردی همچون سلامتی، آرامش، امنیت، خانواده، ایمان، تقوا، انسان‌دوستی، خوش‌رویی و … از مهم‌ترین این موارد هستند. زندگی در عصر حاضر روی دور تند قرار دارد و همه‌ی ما شبانه‌روز درگیر مسایل و چالش‌هایی هستیم که گاهی ما را از هدف اصلی و غایی زندگی بازمی‌دارد و درگذران عمر (درصورتی‌که از خود مراقبت نکنیم) ممکن است حتی بدون آن‌که متوجه بشویم ما را تبدیل به انسان دیگری نماید که خودمان هم او را قبول نداریم و هیچ‌گاه فکرش را نمی‌کردیم چنین شخصیت یا رفتاری در ما بروز و ظهور یابد. پس مراقبت از خویشتن و دقت در رفتار و گفتاری که از خود در جامعه ارایه می‌دهیم اهمیت فراوانی دارد.
شاید این ویترین برای آدمی مثالی باشد در مسجد، حرم، سالن ورزشی، کتابخانه، منزل پدر و مادر و یا هر جای دیگری که آدمی بتواند گمشده‌های خویش را در آن جستجو کند. به‌عنوان‌مثال اگر خود را مقید کنیم روزی چند دقیقه بعد از نماز با آرامش بیشتر فکر کنیم، دعا بخوانیم و یا در هفته چندساعتی را ورزش کنیم یا با اقوام و دوستان معاشرت نماییم بسیاری از مسایل آزاردهنده‌ی زندگی از ما جدا شود و یا اینکه به سطحی از آرامش دست پیدا کنیم که مطوبیت و رضایت ما از زندگی را افزایش دهد.
آدمی در غفلتی بزرگ همواره در پی نداشته هایش می‌دود و برای آن استرس و اضطراب دارد غافل از اینکه داشته‌های فراوانی دارد که به‌اندازه‌ی کافی از آن‌ها بهره نبرده است درحالی‌که آن‌ها می‌توانستند در موارد زیادی حالش را بهتر وزندگی‌اش را شیرین‌تر نمایند.
دیدگاهتان را بنویسید