نخست نیوز: محمدرضا نصرالله زاده _ چنین به نظر میرسد که اطاق تصمیمگیری کمیته ملی المپیک بیشباهت به اطاق پژواک نیست. یعنی چند نفر همفکر و همعقیده دورهم مینشینند و بدون توجه به نظرات مخالف و بیرونی تصمیماتی را میگیرند که در اشتباه بودن آن هیچ شکی وجود ندارد. اینکه بعد از ٢ سال و نیم یک رییس فدراسیون برکنار شده را میخواهید از ترس فدراسیون جهانی دوباره به کار برگردانده و شکل قانونی به این برگشت بدهید، میدانید چه عواقبی میتواند برای ورزش کشور داشته باشد؟ برای مثال همین حالا مهدی علی نژاد که با یک رای کمتر نسبت به محمود خسروی وفا نتوانست بر روی صندلی ریاست کمیته ملی المپیک بنشیند میتواند اولین مدعی غیرقانونی بودن آن انتخابات باشد! انتخاباتی که علاوه بر رییس اسبق فدراسیون ژیمناستیک، مسعود خلیلی رییس آن روزهای فدراسیون سوارکاری هم در آن شرکت داشت و رای خودش را نیز بنام خسروی وفا به صندوق شیشهای انداخت!
دوستان اگر فردا و فرداها مسعود خلیلیها ، هاشم صیامیها و خیلیهای دیگر بخواهند از این موضوع، بهعنوان دستمایه اعتراض استفاده کنند، چه خواهد شد؟ اصلا فکرش را کردهاید، شخصی که ٢ سال و نیم از دادن یک پسورد امتناع کرده است، فردا که به فدراسیون برگردد، چگونه میخواهید در آینده فدراسیون را از او بگیرید؟ ضمنا شما دوستان با این کار اشتباه، فرصت خوبی به روسای فدراسیونهای متخلف هم میدهید، که تا بخواهید بسراغ شان بروید، بلافاصله آنها فدراسیون جهانی را بهانه کرده و شمارا سر جایتان خواهند نشاند!
دوستان باور بفرمایید فدراسیونهای جهانی آنقدرها هم که شماها از آنها میترسید، ترسناک نیستند!
دیدگاهتان را بنویسید