هیچ کس خبر ندارد

نخست نیوز _دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی : اتفاق هایی که در زندگی انسان ها جاری و ساری است چه حکمت یا حقیقتی دارد. حتی در بسیاری از موارد خود آدمی نیز از روال و روندی که در امور زندگی اش به وجود می آید و دلایل بروز و ظهور آن بی خبر است.

در واقع ما نمی دانیم کسی که از نعمت، ثروت، جایگاه، شهرت، علم و دانش ویژه ای بهره مند است این برای عذاب اوست یا رفاه و لذت؛ خداوند از روی رحمت به او بخشیده یا برای آزمایش و امتحان است، او را عاقبت بخیر می کند یا سبب زیان کاری در دنیا و آخرت برایش می گردد.

عکس این ماجرا هم هست. آدم هایی که در زندگی خود مکرر دچار مشکل، شکست، بیماری و یا در اصطلاح عامیانه بدبیاری پشت بدبیاری می شوند نباید با قاطعیت گفت مورد عذاب الهی هستند. شاید خداوند آن ها را بدین گونه آزمایش می کند، شاید همین مشکلات نعمتی است که سبب تعالی روح انسان و عاقبت بخیری او می گردد، یا همان مَثَل معروف است که می گوید: «هر که در این بزم مقرب تر است/ جام بلا بیشترش می دهند» و یا هزاران دلیل یا حکمت دیگری دارد که ما از آن خبر نداریم و در برخی موارد آن قدر پیچیده و در سطح بالا رخ می دهد که ذهن و فکر آدمی در آن سطح و اندازه نه قدرت تشخیص دارد و نه بدان جا راه پیدا می کند.

فراز و فرود زندگی دائمی است. حتی آن هایی که در ظاهر همواره در اوج قرار دارند گاهی روزگار را بسیار به سختی و در مشقت می گذارند. این که کِی و کجا و با چه کیفیتی زندگی می کنیم به مسائل مختلفی مربوط است که برخی از آن ها در حیطه «امر الناس» است و برخی دیگر در حیطه «امر الله». آدمی وظیفه دارد قبل هر اقدام و سخنی خلوص نیت داشته باشد، تقوا و حدود الهی را رعایت کند، اندیشه و تعقل را در بالاترین سطح به استخدام در آورد، تمام تلاش و استعداد خودش را در مسیر تحقق اهدافش به کار گیرد و با انرژی حداکثری به سمت پیشرفت حرکت نماید. البته در این راه باید مراقبت کند اولاً حق کسی را تضییع و تخریب نکند و ثانیاً پیشرفت و زندگی مطلوب را برای دیگران نیز بخواهد و تا می تواند به آن ها در این مسیر یاری نماید. از اینجا به بعد دیگر با خداست. پس باید امور را به دست او سپرد که بهترین حامی و یاور انسان است.

بدین گونه معنای توکل در عمل تحقق می یابد. این که نتیجه فعالیت انسان چه باشد، چقدر روزی برایش مقدر شده است، در این مسیر با چه مشکلات و مسائلی روبرو می گردد و سایر عوامل محیطی که در اختیار انسان نیست در حیطه امر الله است که همواره برای اشرف مخلوقات خویش بهترین نعمت ها را می خواهد حتی آن جایی که ظاهرش از نظر آدمی سختی و عذاب باشد. هیچ برگی از درختی بدون اذن الهی نمی افتد پس با تمام وجود خالصانه تلاش و نتیجه امور خود را به خداوند متعال تفویض نمایید و هرگز در مورد زندگی دیگران قضاوت نکنید. خداوند گاهی نعمت هایی را از روی «رحمت» به آدمی می بخشد و گاهی از روی «حکمت » آن چه انسان مطالبه می کند را به او نمی دهد که در هر دو مورد بشر مشمول عنایت و رحمت خداوند مهربان است و هرگز او را رها نمی کند. پس در رفتار و گفتار از خود مراقبت کنید که به راستی دنیا و ظواهرش نمی توانند اسباب مناسبی برای نظر دادن در مورد زندگی دیگران باشد.