جای مهدی طارمی باشم از فوتبال خداحافظی می‌کنم
به گزارش نخست نیوز، دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی _درس و برف و مدرسه در زمان ما
احتمالا در خاطر من ، شما و بسیاری دیگر از دانش آموزان چند دهه قبل این جمله‌ی شادی‌بخش به‌عنوان یکی از خاطرات زیبای کودکی مانده است. همان زمانی که تلویزیون فقط عصرها و شب‌ها برنامه داشت و تنها مرجع ارتباطی و اخبار رسمی برای مردم صرفا رادیو بود. تا برف شروع به باریدن می‌کرد کودکانی که دوست داشتیم از زیر بار و فشار مدارس آن زمان فرار کنیم امیدوار می‌شدیم که آن‌قدر ببارد و سنگین باشد که مدارس را به تعطیلی بکشاند . البته نمی‌دانم آن زمان چه دیدگاهی حاکم بود که خیلی سخت و در شرایط بسیار خاصی این اتفاق می‌افتاد. حتی به یاد دارم زمانی بود که به دلیل برف بسیار سنگین ماشین‌ها امکان تردد در خیابان نداشتند ولی بازهم تعطیلی در کار نبود و با هر طریق ممکن دانش آموزان خود را به کلاس می‌رساندند .
اما مدارس امروز
با گذر زمان و تغییرات گسترده‌ای که در نظام‌های مختلف اجتماعی رخ‌داده است این موضوع نیز دچار تحول بسیاری شده است. شاید به دلیل این‌که اکنون فناوری و امکانات آموزش غیرحضوری می‌تواند بخشی از تعطیلی‌های کلاس‌های درس را جبران نماید در اندازه‌ای که آن زمان برای تعطیلی مدارس سخت‌گیری می‌شد اکنون این اتفاق رخ نمی‌دهد. باوجوداینکه میزان بارندگی اصلا قابل‌مقایسه با چند دهه قبل نیست و برعکس آن زمان گازرسانی و برق‌رسانی تقریبا در تمامی مراکز آموزشی انجام‌شده است اما کمی سرما و برف کافی است تا مدارس تعطیل شود . علاوه بر این مواردی مثل کرونا، آلودگی هوا، کمبود انرژی و … نیز دلایل جدیدی هستند که مدارس را مکرر تعطیل و در نظام آموزشی اختلال ایجاد و مثلا آموزش مجازی را جایگزین می‌کند . این در حالی است که همه‌ی ما خوب می‌دانیم حداقل تا به امروز به دلیل ضعف در فناوری ، عدم جاافتادگی فرهنگ یا هر دلیل دیگری آموزش‌های مجازی تاثیر لازم و کیفیت مطلوب را ندارد و به‌هیچ‌وجه با آموزش حضوری و تنفس در فضای کلاس و درس قابل‌مقایسه نیست.
خودمان را گول نزنیم
قاعدتا توسعه فناوری ، محدودیت در زمان ، سرعت‌بالای فعالیت‌ها و امور و بسیاری دیگر از موارد به‌نظام آموزشی فشار وارد می‌کند تا خود را سازگار نماید و برای آدم‌ها و دانش آموزان نسل حاضر طرحی نو دراندازد. اما اکنون در این زمینه تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله بسیاری داریم . مثلا بر اساس تجربه شخصی بنده به‌عنوان فردی که سال‌ها در دانشگاه سابقه تدریس دارم نسل اول دانشجویان بعد از کرونا که در کلاس حاضر می‌شدند هم از آمادگی کمتری برخوردار بودند ، هم مسوولیت پذیری آن‌ها نسبت به وظایف و تکالیف آموزشی در سطح پایین‌تری بود هم نسبتاً معلومات کمتری داشتند . هرچند این سخن یک ادعای علمی یا مطالعاتی نیست ولی حاصل یک تجربه‌ی عینی است. پس خودمان را گول نزنیم . وقتی مدرسه را به هر دلیل تعطیل می‌کنیم و فرایند آموزش را غیرحضوری و آنلاین اعلام می‌کنیم حتماً در خاطر داشته باشیم که این به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند جای کلاس درس را پر کند و همان کیفیت آموزشی را به دنبال داشته باشد .
چاره چیست ؟
قطعا تعطیلی مدارس چاره‌ی هیچ مشکلی نیست ! مهم‌ترین نکته این است که به یاد داشته باشیم تعطیلی مدارس با هر دلیلی نشان ضعف در برنامه و عملکرد نظام آموزشی است . همان‌طور که اگر هر پروازی که توسط یک ایرلاین با تأخیر انجام شود یا کنسل شود جز کاستی‌ها و نقاط ضعف آن محسوب می‌شود تعطیلی هر کلاس با هر توجیهی وجهه مدیریت آموزشی را خدشه‌دار می‌کند . پس باید با توجه به شرایط کنونی و محدودیت‌های مختلفی که بعضا قابل پیش‌بینی است توسط تصمیم سازان و برنامه ریزان تدبیری اندیشیده شود . نباید آموزش‌وپرورش معطل مشکلات و محدودیت‌های محیطی خود بماند. مطالعات آینده‌پژوهی و در نظر گرفتن اقتضائات آتی سبب می‌شود توان برنامه‌ریزی متناسب با این موضوع افزایش یابد. نه این‌که هرسال با آغاز بازگشایی مدارس تعلیم و تربیت در کشور هرروز به دلیلی تعطیل شود یا بانام مجازی شدن از کیفیت و اصول خود خارج گردد. البته کیفی سازی و افزایش بهره‌وری و اثربخشی آموزش‌های آنلاین و مجازی هم قطعا باید به‌صورت موازی صورت پذیرد .
دیدگاهتان را بنویسید