ضرورت هجوم به بنیان‌های فکری صهیونیزم

نخست نیوز : قصه روز قدس، یک حکایت سیاسی و زمان‌دار نیست که پایانی برایش متصور باشیم مگر آنکه اسرائیل چون حروف نفرت‌انگیز خود چندپاره شود؛ا.س.ر.ا.ئ.ی.ل! آن روز که هر حرفش مثل هر قومش به کتابِ هویتی خود در هر گوشه جهان برگردد می‌توانیم روز قدس را بسان یک روز تاریخی نگاه کنیم. تا آن زمان – که خدا کند خیلی نزدیک باشد- روز قدس باید جریان سازی و تاریخ‌سازی کند. باید یک رسانه باشد به گستره همه جهان تا بیداد را آبرو ببرد و داد بخواهد از ستمگران. نمی‌شود ستم، هرروز سفره خود را پهن‌تر کند و ستمگران لقمه در خون مردم زنند و نوشابه خون بنوشند اما فریادی بلند نشود. ما را مولایی است که در هزاره پیش به ستم‌ستیزی خوانده است؛ اگر مرد مسلمانى پس‌ازاین رسوایى از اندوه بمیرد، نه‌تنها نباید ملامتش کرد بلکه مرگ را سزاوارتر است، این کلام روشن مردی است که مومنان را امیر است و جوانمردی را الگویی تام و تمام. او این سخن را وقتی بر زبان می‌آورد که لشکریان باطل معاویه، به ستم خلخال را از پای بانوی ذمه نشین حکومت علوی درمی‌آورند. علی( ع) مردم را با سخنانی چنین غیرت انگیز، به مبارزه می‌خواند تا پای حق بایستند. من نمی‌دانم اگر امروز بودند مولا و می‌دیدند که نه لشکریان شام و نه بانوی ذمه نشین و نه خلخال، بلکه لشکریان صهیونیست از زن و مرد مسلمان، جان می‌گیرند، چه می‌فرمود و چسان بر سرمان فریاد می‌کشید، اما می‌دانم اگر یکه و تنها هم بود، خود، ذوالفقار خیبر شکن به دست می‌گرفت و راه می‌افتاد. آن راه پیش روی ماست امروز. نمی‌خواهد -هنوز- تفنگ برداریم و به راه بزنیم اما وقت آن است که برخیزیم به فریاد و جبهه خود را مشخص کنیم. برخیزیم و یقه بدرانیم از هرچه ستم و ستمکار است در جهان. برخیزیم و قلم برداریم و چهره کریه تجاوز را آبرو ببریم. برخیزیم و رسانه‌مان را خاک‌ریز دفاع از حق کنیم. برخیزیم و دست نشستگان را هم بگیریم و برای هجوم به پایه‌های فکری صهیونیزم هجوم بریم. تا کی قرار است طرح‌های دفاعی بنویسیم؟ تاکی باید زخم بخوریم و پی مرهم باشیم؟ آیا زمان آن نرسیده است که ابتکار میدان را به دست بگیریم و چنان بر دشمن بتازیم که آنان پی مرهم و نخ بخیه آواره کوچه‌ها شوند و نتوانند علیه ما طرح بریزند؟ روز قدس، یوم‌الله ای است که باید روز شروع حمله ما باشد. چنین باد ان شاءالله.