اطرافیان پزشکیان مسائل اقتصادی را سیاسی می‌بینند
این روزها شایعه شده که دلواپسان، نگران هستند که با آغاز ریاست جمهوری جو بایدن و افزایش احتمال احیای برجام (توافق هسته‌ای ایران با 6 کشور) و شروع روند کاهشی قیمت دلار و سکه و بازگشت امید، فضای سیاسی تغییر کند و در انتخابات 1400 نتوانند گزینه مورد نظر خود را به ریاست جمهوری برسانند و هر قدر هم شورای نگهبان نامزدهای اعتدال‌گرا، اصلاح طلب و منفرد را رد کند باز کسانی چون محمد جواد ظریف جواز حضور پیدا کنند و با کارت برجام بازی تغییر کند و هر چه هم قسم می‌خورد نخواهد آمد دست‌بردار نیستند. (البته دیروز گفت «تسلیم تقدیر» است و روزنۀ کوچکی را باز گذاشت).
یا این که سیاست کلان نظام، مشارکت حداکثری باشد و انتخابات به جای صحنه رقابت نظامیان به عرصه رقابت واقعی سیاسیون بدل شود.
اما کریمی قدوسی و یک اصول‌گرای دیگر ، ظریف را به مجلس کشاندند تا بپرسند: «یک هفته قبل از شهادت سردار سلیمانی چرا با بریگمن ملاقات کردید؟» و وزیر خارجه پاسخ داد:
« یک هفته قبل نبود. بلکه یک سال و نیم قبل بود و برای آزاد کردن یک سلیمانی دیگر یعنی دکتر مسعود سلیمانی. دانشمند بزرگ کشورمان که یک سال در بدترین شرایط اسیر آمریکا بود. فردی که از طرف آمریکا آمده بود آقایی را همراه خودش آورده بود و ما او را نمی‌شناختیم و فقط ملاقات کننده را می‌شناختیم و آن آقا هم فقط یادداشت برمی‌داشت و البته در پایان با ما عکس هم گرفت و بعدا معلوم شد 10 سال قبل در رژیم صهیونیستی بوده ولی ما دنبال آزادی دانشمند دربندمان بودیم و افتخار داشتم از زوریخ به عنوان راننده در هواپیما در خدمت‌شان باشیم تا او را به سلامت به ایران برسانیم و در همان هواپیما به من گفت که چه اتفاقاتی برای او در آمریکا رخ داده است.»
ظریف آنگاه این گونه ادامه داد: «بله، من گناهکارم اما گناه من این است که برای آزادی دانشمندمان ناچار شدم با کسانی گفت و گو کنم که از آنها خوشم نمی‌آید. من با صدام هم ملاقات و مذاکره کرده‌ام. خیال می‌کنید لذت می‌بردم از این که رو به روی صدام نشسته بودم؟ نه! کار من است و ناچارم. به عنوان گناه ثبت نکنید و ان‌شاءالله کفاره گناهان ما خواهد بود.»
دیدگاهتان را بنویسید