هجوم واردات غیررسمی در بازار پوشاک
نخست نیوز – این مشکل تنها محدود به ورزش نیست، بلکه در برخی از نهادهای اداری و اجرایی کشور هم دیده میشود. از آنجا که دورههای مدیریتی در ایران معمولاً کوتاهمدت، بدون نظارت مؤثر و بینیاز از پاسخگویی پس از پایان مسئولیت است، برخی مدیران با خیال راحت اقداماتی انجام میدهند که نه مطالعهشده است و نه کارشناسی. در برابر نقد رسانهها نیز طوری واکنش نشان میدهند که گویی عملکردی بینقص داشتهاند و دیگران باید در برابرشان سر تعظیم فرود آورند.
این نوع خودشیفتگی، آفت بزرگی برای سیستم مدیریتی کشور شده ،چون نه بازخواست میشوند و نه کسی پیگیر عملکردشان است. دهخدا میگوید: بدهکار را به حال خود واگذار کردید، طلبکار میشود. اما بیاییم از کلیات عبور کنیم و به ورزش، بهویژه فوتبال، بپردازیم. رشتهای که دیگر صرفاً یک بازی نیست، بلکه صنعتی جهانی، فرهنگی تأثیرگذار و ابزار ارتباطی در سطح بینالمللی شده است. با اینحال، برخی مدیران هنوز آن را جدی نمیگیرند و در انتخاب افراد متخصص برای این حوزه حساسیت به خرج نمیدهند. چون خودشان با لابی و رابطه وارد گود تصمیمگیری شدهاند، در انتخاب مدیران باشگاه هم همان مسیر غیرشفاف را ادامه میدهند.
پیشنهادی که پیشتر نیز مطرح شد، بار دیگر باید جدی گرفته شود،تدوین آییننامهای روشن از سوی وزارت ورزش برای انتخاب مدیران باشگاهها. باشگاههایی که نهفقط مرکز رشد قهرمانان، بلکه محل پرورش فرهنگ و سلامت اجتماعی هستند. اگر این مسئولیت به افراد شایسته، متخصص و متعهد سپرده شود، مزایای زیادی به همراه خواهد داشت: استفاده درست از منابع، حذف واسطهها، حفظ سرمایههای انسانی، و میدان دادن به استعدادهای واقعی. ضروریست وزیر ورزش بهصورت مستقیم وارد عمل شود و با الزام و اجرای این سیاست، قدمی جدی برای نهادینهسازی مدیریت علمی، شفاف و مسئولانه در ورزش بردارد، تا هم پرچم کشور در میادین جهانی برافراشته بماند و هم آینده ورزش ایران در مسیر توسعه و افتخار قرار گیرد.
مهرشاد عنبری
دیدگاهتان را بنویسید