از نزدیک شدن به تأسیسات آسیب‌دیده خودداری کنید
به گزارش نخست نیوز ،
در ایران، سالانه حدود ۸۰۰۰ مورد مرگ مغزی ثبت می‌شود؛ آماری که از نظر پزشکی می‌تواند معنایی فراتر از پایان زندگی داشته باشد. در واقع، مرگ مغزی که از منظر علمی به‌مثابه مرگ قطعی و غیرقابل بازگشت تلقی می‌شود ظرفیتی بالقوه برای نجات جان انسان‌های دیگر دارد. اما در عمل، این ظرفیت تنها به‌طور محدود مورد استفاده قرار می‌گیرد. تنها حدود ۲۵ درصد از خانواده‌های بیماران دچار مرگ مغزی، رضایت به اهدای عضو می‌دهند. این بدان معناست که هزاران فرصت برای نجات جان بیماران نیازمند پیوند از دست می‌رود.
این آمار، بیش از آنکه صرفاً یک عدد باشد، نمادی از یک بحران فرهنگی، اجتماعی و حتی نهادی است. مسئله فقط به نبود آگاهی عمومی محدود نمی‌شود، بلکه به مجموعه‌ای از عوامل پیچیده برمی‌گردد که در نهایت منجر به تصمیمی می‌شود که می‌تواند نجات‌بخش یا بازدارنده باشد.
منبع رکنا
دیدگاهتان را بنویسید