ازدواج به‌مثابه فردانگری ملی

نخست نیوز، غلامرضا بنی اسدی_کسانی می‌توانند به مقصد برسند که اهل “حرکت” و “صراط” و رفتن باشند. برای رسیدن به خدا، اولین قدم بیرون آمدن از خویش است. برای این هم باید “دیگر دوستی” را تجربه کرد. همان‌که در ساحتِ ازدواج به “عشق” تعریف می‌شود. شاید بتوان یکی از دلایلی که “ازدواج” را “نصفِ دین” شمرده‌اند، این دانست که فرد نصف راه را برای رسیدن به عشق حقیقی بامحبت به همسر، می‌پیماید. این محبت عاشقانه هم نه در عرض که در طول عشق الهی است. همین است که به کامل شدن دین می‌انجامد. خداوند علی اعلا هم پاسخ این‌یک قدم را با طی کردن بقیه راه می‌دهد. کسی که برای ازدواج حرکت می‌کند در پناهِ اراده و لطف خداوندی قرار می‌گیرد؛” مردان وزنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد؛ خداوند گشایش دهنده و آگاه است!” این وعده خداوند صادق الوعد است که همواره محقق شده است. منتهی برای تحقق باید برخواست. دست به‌زانوی خویش گرفت و یا علی گفت برای کار. آن‌وقت باران برکت را به تجربه‌ای خواهیم نشست که پیشینیان به قوت آن برکت برخاستند و دنیا را رام اراده خویش یافتند. رهبر فرزانه انقلاب، ذیل این آیه الهی، می‌فرمایند:” این‌یک وعده‌‌ى الهى است؛ ما باید به این وعده، مثل بقیه‌‌ وعده‌‌هاى الهى … اطمینان کنیم. ازدواج و تشکیل خانواده، موجب نشده است و موجب نمی‌شود که وضع معیشتى افراد دچار تنگى و سختى بشود؛ یعنى از ناحیه‌‌ ازدواج کسى دچار سختى معیشت نمی‌شود؛ بلکه ازدواج ممکن است گشایش هم ایجاد کند.” که تامل در زندگی‌ها می‌گوید، گشایش هم ایجاد می‌کند. مهم‌تر از گشایش اقتصادی و وسعت روزی، رزق معرفتی و برکتی که شخصیت فرد را فرامی‌گیرد و او را در مسیر تکامل به‌پیش می‌برد. آدم‌ها با ازدواج،چنان ساخته‌وپرداخته می‌شوند، که هیچ دانشگاهی نمی‌تواند دستاوردی چنین ملموس داشته باشد. لذا به جرات می‌توان ازدواج را فرصتی نیکو برای سازندگی و خودسازی دانست که خانه را برای خانواده به کارخانه انسان‌سازی تبدیل می‌کند. این سازندگی است که به دارایی منابع انسانی می‌انجامد. دارندگیی چنین هم برازندگی می‌آورد. همه کشورها برای پیشرفت، فراتر از نیروی انسانی به منابع انسانی نیاز دارند. تبدیل انسان از نیرو به منبع نیازمند زیست سلامت است که ازدواج پیش‌نیاز آن است. از این منظر می‌توان ازدواج صحیح را “فردانگری ملی” هم نام نهاد. زندگی مشترک امروز، به اشتراک گذاشتن توان افراد نیز هست. امیدواریم فرزندان وطن با تشکیل زندگی مشترک، گام اول را برای کامل شدن دین و نقش‌آفرینی ملی بردارند. ان شاالله