امید به درمان، روح زندگی!

نخست نیوز :  شاید به این خاطر باشد که در بیمارستان چشم، معمولا کسی نمی‌میرد و ولی از تکثیر انرژی مثبت توسط پرستاران و کادر درمان نمی‌شود چشم پوشید. واقعیت این است که نه‌فقط آدم‌ها که محیط هم از خوب و بد روزگار تاثیر می‌پذیرند و آن را پمپاژ می‌کنند. اینجا، در بیمارستان فوق تخصصی خاتم‌الانبیا(ص) حرف از درمان است و از بینایی. همین است که آرامش را تکثیر می‌کند. وقتی برخورد سنجیده پرسنل و رفتار حرفه‌ای پزشکان و مهربانی پرستاران را در کنار مدیریت دکتر درخشان ، رییس و درایتِ دکتر وفایی نژاد مدیر بیمارستان و پیگیری‌ها مسوول دفترش بگذاریم، نتیجه می‌شود فضایی چنین که برای بیمار آرامش‌دهنده و برای همراهان امیدآفرین است. من کم بیمارستان نرفته‌ام چه به‌عنوان بیمار و چه به‌عنوان همراه و عیادت کننده اما هیچ جا را چنین ندیدم. واقعا برای من خیلی احترام‌برانگیز بود. در کلام دیگران هم رگه‌هایی از احترام را می‌شد فهمید. مردم راحت بودند درآمد و شد. بی استرس بودند در مواجهه با بخش درمان و مدیریت و خدمات. فقط درد خود را داشتند و امید درمان. همین هم مرا یاد آن جمله طلایی رهبر انقلاب انداخت که می‌بایست راهبرد درمانی ما باشد. همان‌که فرمودند، کاری کنید که بیمار جز درد و رنج بیماری‌اش، ناراحتی دیگری نداشته باشد.  اینجا می‌شد بارقه‌هایی از این امید یافت به‌ویژه وقتی با پزشکان فوق تخصص، هم‌کلام می‌شدی که هیچ‌گاه فرایند درمان را نقطه پایان نمی‌گذاشتند و همواره امید می‌دادند. اگر امروز احساس بن‌بست در ذهن نقش می‌بست، به فرداهایی که درراه است توجه می‌دادند و علم پزشکی که به‌شتاب دارد “نمی‌شود” ها را به “می‌شود تبدیل می‌کند. مثل دکتر شکرچیان که در بن‌بست نگاه آدمی، دریچه‌ای، دری به فردای نوآوری‌های پزشکی باز می‌کند و صفحه‌ای را می‌گشاید که بیمار امیدوار شود به‌روزی دیگر- هرچند دور- که بتواند چشم‌باز کند. امیدواریم همه بیمارستان‌های ما از عطر زندگی سرشار شوند.