به گزارش نخست نیوز ، روز اول مدرسه برای خیلی از همنسلهای ما پرده عریض سینمایی بود که بازیگر نقش اول فیلمش خودمان بودیم؛ آلیس در سرزمین عجایب. آنقدر همهچیز عجیب و بزرگ و دور از دسترس بود که احساس میکردیم داریم گم میشویم، داریم غرق میشویم. هم حیرت و ذوق آنهمه رنگ و تازگی و شادمانی قلقلکمان میداد، هم عظمت آنهمه تازگی توام با غریبگی، هراسناکمان میکرد.
گشتوگذارمان در سرزمین عجایب، بلدِ راه میخواست و الفتمان با دنیای شگفتیها، مربی. دستهای مهربانش که دستمان را میگرفت، چتر آرامش و اطمینان روی سرمان باز میشد و پا میگذاشتیم به جهانی که گرچه تا ۱۲ سال بعدش هم همچنان سرزمین عجایب میماند، دیگر راهورسم زیستن و نفس کشیدن در هوایش را آموخته بودیم؛ چرا که کولهبار انس، کشف، درک و دریافت از تازههایش را روز اول از دست بهترین معلمان عمرمان گرفته بودیم.
اولیها همیشه مهم بودهاند؛ اولین گریه بعد از پاگذاشتن به این دنیا، اولین واژهها، اولین قدمها، … و حالا اولین روز ورود به دنیای درس و مشق و دفتر و کتاب؛ آغاز مسیرِ یاد گرفتن، تجربه کردن وَ آزمون و خطا برای فرزندان عزیزمان فرا رسیده است؛ جشنی برای شکوفهها، برای دخترها و پسرهای کوچکمان که باید از امروز با بهترین آموزگارها گشتوگذار در سرزمین پهناور عجایب علموآگاهی را تجربه کنند.
دیدگاهتان را بنویسید