نخست نیوز : این روزها آوای حزن و اندوه در مصیبت اباعبدالله الحسین(ع) از جایجای کشور به گوش میرسد.
اهتزاز پرچمهای سیاه و بیرقهای عزا در شهرها و روستاها حکایت از بزرگداشت این ایام در میان مردمان دارد.
افراد پیر و جوان و حتی کودکان با سربندهای منقش به لبیک یا حسین(ع)،یا ابوالفضل(ع)، فداییان علیاصغر(ع) و… را میبینی که مشتاقانه در بزرگداشت این ایام و بهخصوص تاسوعا و عاشورای حسینی در موکبها و ایستگاههای صلواتی، در مساجد و حسینیهها و تکایا تلاش مینمایند.
عزاداران سیاهپوش را میبینی که حضور در این مراسم را نهتنها برای خود وظیفه بلکه افتخار و اعتبار میبینند و آنچه در این میان زیباتر جلوه مینماید حضور خردسالان و نوجوانان و جوانانی است که عاشقانه و از روی اخلاص در هیات های مذهبی حضور دارند.
جوانانی که در این مصیبت کبیر با اشکهای روان بر گونههای خود میگویند هزاران بار جان ناقابلمان فدای امام حسین(ع) حضرت ابوالفضل(ع) حضرت علیاکبر(ع) حضرت قاسم(ع)….
آری این دیار و مردمان آن و بالاخص جوانان نشان دادهاند که پیوندی ناگسستنی با خط ولایت و سیره امامان معصوم(ع)دارند.
اصلا این جوانان آمدهاند که بگویند ای امام به حقمان حسین(ع)،اگرچه زمان تو را درک نکردیم و نبودیم تا در رکابت جانمان را فدا نماییم اما امروز ندای لبیک یا حسین مان بلند است.
ما از نسل همان جوانانی هستیم که باافتخار درراه دفاع از میهن و انقلاب اسلامی درحالیکه اولین و آخرین ذکر لبشان سلام بر حسین(ع) بود جان خویش را برای برپا نگاهداشتن اسلام تقدیم نمودند.
و امروز مردانه در برابر ظالمان میایستیم و زیر بار ظلم نخواهیم رفت.
دیدگاهتان را بنویسید