هوس لاکچری در ۰۳/۰۳/۰۳
نخست نیوز – محمدباقر عطاریانی– جراحت و بیماری و تحمل رنج آن یک طرف ماجراست اما طرف دیگر آن، تحمل آثار روحی است.
اگر بخواهیم واضح‌تر به این موضوع بپردازیم باید گفت که هر نوع بیماری، نسبت به خود دارای رنج و عذاب است و تا حدی قابل تحمل است و در نهایت با دارو می‌تواند آن را درمان یا التیام نمود.
چندی پیش حقیر با سوختگی شدید آب جوش از ناحیه پا حدود ۲۰ روز خانه نشین شدم و به هر زحمتی بود سوزش و درد آنرا تحمل کردم.
اما آنچه برای من و بسیاری از بیماران بیشتر به چشم آمد نوع برخورد کادر درمانی بیمارستان‌های دولتی است.در اولین ورودم به بخش سوختگی به یکی از اتاق‌های پانسمان هدایت شدم.پس از چند لحظه دکتر کشیک بدون وارد شدن به اتاق و از فاصله دور گفت پانسمان را خودتان باز کنید و سپس از همان فاصله خطاب به پرستار و بهیار مربوطه گفت پانسمانش کن ، بعد هم رفت!
در این مرکز فرصتی یافتم برای اینکه با سایر بیماران که دچار سوختگی بودند هم کلام بشوم و جالب اینکه اغلب از نوع برخوردها و نحوه درمان گلایه داشتند.جوانی که از ناحیه دست دچار سوختگی و شکستگی بود گفت تقاضای بستری کردم اما به حدی برخورد بدی کردند که گویی با من سر دعوا و نزاع دارند!
نمی‌دانم حقوقشان کم است و به آن‌ها رسیدگی نمی‌شود که عقده‌شان را سر بیماران خالی می‌کنند یا اینکه از جای دیگری عصبانی هستند.
این روزها اغلب مردم حال‌وروز خوبی ندارند و به‌واقع حال دلشان رضایت‌بخش نیست و دراین‌بین بیماران قاعدتا حالشان ناخوشایندتر است و به احترام و تکریم و رسیدگی بیشتری نیاز دارند.بیماران ، با عصبانیت و ناراحتی درمان نمی‌شوند و این شیوه برخورد ، روح و روان بیماران را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد.باور کنید با برخورد خوب و مهربانانه و حتی با یک لبخند ساده می‌توان فردی را که از درد بیماری به خود می‌پیچد به دست آورد.تحمل درد بسیار سخت است اما تحمل برخورد نادرست برای بیمار سخت‌تر است و روح و روان او را به هم می‌ریزد.
این روزها با کمی مهربانی در هرجایی که هستیم می‌توانیم به دیگران روحیه داده و حداقل کمی از درد و نگرانی آن‌ها را کاهش دهیم.
دیدگاهتان را بنویسید