نخست نیوز – محمد باقر عطاریانی_ هر کسی برای خودش دنبال محل امن و امان است.یکی داخل ویلای بیرون شهر، یکی در چهار دیواری خانهاش، یک داخل ماشین و یکی هم توی پارک و…اما متاسفانه عده زیادی در همین شهر بزرگ مشهد محل خاصی را برای اتراق کردن و امنیت خودشان پیدا کردهاند.این افراد بصورت فردی و حتی گروهی آنهم در کمربندی صد متری مشهد داخل فضای سبز میانی کمربندی جا خوش کردهاند و در امنیت کامل بسر میبرند!
کسی کاری به کار آنها ندارد و خیلی آزاد و با طیب خاطر مشغولند و گرما و سرما هم اثری بر آنان ندارد چرا که در برابر سرما با روشن کردن آتش و در گرما با پناه بردن به سایه درختان، خود را ایمن میکنند.
خودروهای شخصی و سواری و عمومی از کنارشان عبور میکنند و رانندهها و مسافران نیز با دیدن آنان فقط سری از جهت تاسف تکان میدهند و بس.
متاسفانه مدت زیادی است که باند میانی کمربندی صد متری مشهد پاتوق و جولانگاه معتادان شده و گویی مسولان و متولیان امر از پلیس انتظامی گرفته تا بهزیستی، فرمانداری و استانداری و …هیچ مسئولیتی در برابر این معضل ندارند.
اینکه چهره شهر دچار خدشه شده و یا اینکه وجدانها خفته است ، کسی توجه نمیکند و گویی چنین صحنههایی برای مردم و حتی مسولان به یک موضوع کاملا عادی و معمولی تبدیل شده است.
براستی جمع آوری و کمک این افراد، کاری سخت و غیر ممکن است.چرا هر تشکیلاتی در این موضوع مسولیت را به دوش دیگری میاندازد و به نوعی از زیر بار مسئولیت شانه خالی میکند.
مشکل کار کجاست؟ باور کنید راهحل این معضل به دو عامل وجدان و دلسوزی نیاز دارد که متاسفانه در میان مسولان ذی ربط سراغ نداریم!!
دیدگاهتان را بنویسید