×
×
جدیدترین‌‌ها

از آتش هم م یتوان «پخته » بیرون آمد!

  • کد نوشته: 19173
  • شهریور 18, 1400
  • نخست نیوز – غلامرضا بنی اسدی – قوی بودن را همه دوست داریم حتی کودکانمان هم می‌کوشند قوی‌ترین باشند. این‌همه باشگاه‌های ورزشی برای این شکل می‌گیرد که افراد طالب قوی شدن را به آرزوهایشان برساند. در این راه برخی‌ها به دوپینگ هم اقبال نشان می‌دهند تا زودتر و بیشتر، به مطلوب خود برسند اما باید […]

    از آتش هم م یتوان «پخته » بیرون آمد!

    نخست نیوز – غلامرضا بنی اسدی – قوی بودن را همه دوست داریم حتی کودکانمان هم می‌کوشند قوی‌ترین باشند. این‌همه باشگاه‌های ورزشی برای این شکل می‌گیرد که افراد طالب قوی شدن را به آرزوهایشان برساند. در این راه برخی‌ها به دوپینگ هم اقبال نشان می‌دهند تا زودتر و بیشتر، به مطلوب خود برسند اما باید دانست که قوی فقط کسی نیست که برو بازویی توانمند دارد. این پایین‌ترین درجه قوی بودن است. شاید این تعریف دقیق‌تر باشد که بگوییم: قوی کسی است که, نه منتظر می‌ماند کسی خوشبختش کند،  و نه اجازه می‌دهد کسی بدبختش کند. یعنی نه بار خود را به امید دیگران بر زمین می‌گذارد و نه این اجازه را می‌دهد تا دیگران بار خود را به رندی و دغل بر دوش او بگذارند. معنای دقیق‌تر فرد قوی را می‌توان چنین نوشت که او خودش را مدیریت می‌کند و نمی‌گذارد دیگران و حتی حوادث و هیجانات او را به سمت‌وسوی دیگر بکشانند او شرایط و هیجانات و حتی حوادث را هم مدیریت می‌کند. این افراد نه جانشان را نخجیرگاهِ دوستان ناباب می‌کنند و نه اصلا از خانه  و دل و حتی ذهن خود دری به روی نااهلان می‌گشایند. قوی هستند و قوت و قدرت را به اقتدار هم تبدیل می‌کنند. اینان‌اند که می‌توانند دیگران را هم با مدیریت صالح به مقصد صلاح برسانند. دیگر شاخصه افراد قوی شجاعت تمام ساحتی آنان است چه درنبرد با دشمنان رودررو و چه در برابر خود و هوا  نفس خویش همان‌طور که در حدیث نبوی می‌خوانیم: أشجَعُ النّاسِ مَن غَلَبَ هَواهُ .شجاع ترین مردم کسی است که بر هوا و هوس خود چیره شود. انسان قوی هم می رود و خود را با تهذیب و خودسازی به قوتی می‌رساند که نظامات این دنیایی نتواند او را پایمال و کف مال کند بلکه این اوست که اقتدار خود را در نظمی تازه تعریف می‌کند. انسانِ قوی از هر تهدید، یک فرصت تام می‌سازد. اگر همه راه‌ها به آتش برسد، او از این کوره‌راه پر لهیب هم می‌کوشد، “پخته” بیرون بیایند. یعنی مسیر سوختن که فراوان هم قربانی می‌گیرد، رام اراده او می‌شود تا او را به پختگی برساند. شاید آدم‌هایی چنین کم باشند اما همین کم هم آن‌قدر برکت دارد که می‌توانند خلقی را به سمت فلاح هدایت کنند. مگر کم داریم انسان های تاریخ‌ساز که نوشته‌های دیگران را تاب نیاوردند و ساخت ها را بر هم زدند و نظمی نو بنا کردند؟ این ثابت می‌کند که انسان اگر بخواهد خود را بسازد خواهد توانست جهان را بسازد. اگر احساس می کنیم امو نا بسامان و بی قاعده است به این دلیل است که نتوانسته ایم خود را به قوت تجهیز و راه را به‌سوی موفقیت هموار کنیم. اگر خود را قوی کرده بودیم همه‌چیز درست می‌شد.

    برچسب ها

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *