صبح دولت

نخست نیوز-اکنون‌که صبح دولت سیزدهم دمیده و زمام امور در دست مدیران تازه نفس و جدیدی قرار گرفته است همه گروه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و آحاد جامعه باید تلاش کنند با امیدواری و تلاشِ حداکثری کشور را از بحران‌هایی که در آن قرار گرفته است خارج نمایند. فرای هیاهوهای سیاسی و کل‌کل‌های دوران تبلیغات انتخاباتی اکنون درزمانی قرار گرفته ایم که همگان باید خود را مسوول بدانیم و برای تغییر شرایط نابسامان کشور خصوصا از حیث اقتصادی دِین خود را ادا نماییم. در چند سال اخیر که رویکرد کلان کشور در مسیر جهش و رونق تولید و پشتیبانی و مانع زدایی از آن تعریف گردیده است نقش کارآفرینان، صنعت گران، تولید کنندگان و اصحاب عرصه صنعت و اقتصاد در بخش دولتی و خصوصی بسیار پررنگ‌تر و مهم‌تر از گذشته می‌باشد. مسلما الان شرایط به گونه ای است که بسیار بیشتر از گذشته دریافتیم تنها راه برون رفت از شرایط نابسامان اقتصادی و بحرآن‌های تورم، تحریم، بیکاری و کرونا تکیه بر توان تولید داخلی، اعتقاد به اصل «ما می‌توانیم»، اعتماد به استعداد ناب جوانان و تولید کنندگان ایرانی و خلاصه توسعه صنعت خواهد بود. پس باید دولت همگام و همراه بخش خصوصی باشد و با پشتیبانی و تسهیل امور برای آن‌ها زمینه مشارکت عمومی نخبگان و کارآفرینان را در کشور فراهم سازد. اگر بخواهم بدون تعارف بزرگ ترین ضعف دولت یازدهم و دوازدهم را از نگاه شخصی بیان کنم باید به دو مساله مهم اشاره کنم؛ اول عدم خودباوری ملی و دوم تنبلی و کاهلی مفرط. امری که سوابق رییس دولت سیزدهم در مسوولیت های قبلی که عهده دار آن بوده است دقیقا عکس آن را نشان می‌دهد. نشان به آن نشان که هم در جریان مراسم تنفیذ و هم در قبل از آن مکرر اصل مهم “ما می‌توانیم“ مورد توجه و اشاره وی قرار داشته است و هم با بازدیدهای میدانی و سفر به اکثر شهرهای کشور روحیه کار اجرایی مبتنی بر تلاش و حضور موثر در میدان عمل را به نمایش گذاشته است. اگر همین دو اشکال اساسی که در دولت قبل وجود داشته است در دولت فعلی اصلاح گردد قطعا شاهد تغییرات گسترده ای در نظام اداری و مدیریتی کشور خواهیم بود. درون زایی و اتکا به توان داخل اگر باروحیه کار حداکثری و مشارکت عمومی همراه شود قطعا کشور را از این شرایط خارج خواهد کرد. در حال حاضر بزرگ ترین مساله ای که برای کشور به عنوان یک تهدید وجود دارد ناامیدی است. برخی مغرضانه و گروهی از سر نادانی به شدت در کشور ناامیدی از اصلاح امور را ترویج می دهند امری مذموم که هم با آموزه‌های شرعی در تضاد است و هم هیچ‌گونه توجیه عقلی ندارد. هر چند این واقعیت تلخ وجود دارد که خصوصا در هشت سال اخیر شرایط کشور از حیث اقتصادی و سلامت اداری و مالی بسیار نامطلوب بوده است اما قطعا هنوز در کشور استعدادها و ظرفیت های فراوانی برای خروج از بحران‌ها وجود دارد. ما باید باور و غرور ملی را همواره زنده نگه‌داریم و تمام توان و تلاش خود را در جهت احیای مسیر تعالی و پیشرفت کشور به کار بگیریم تا به آن چه شایستگی اش را داریم نائل گردیم. فرای این که از نظر سیاسی و یا سلیقه مدیریتی چه میزان تیم جدید مدیریتی کشور مورد تایید ما هستند یا خیر همگان باید برای پیشرفت ایران اسلامی و «نام جاوید وطن» خود را مسوول بدانیم و به اندازه خویش در هر کجا که قرار داریم با حفظ وحدت و سلامت وظایف خود را انجام دهیم.